Het parcours van Montréal bevatte dan wel dubbel zoveel hoogtemeters (4.528) dan in Quebec, het wedstrijdverloop was een kopie. Van de zestien ronden van 12,2 km waren er slechts drie van tel. De andere 160 km gebeurde er niks. Vijf renners waaronder de lokale held Hugo Houle (Astana) reden van bij de start weg, waarna Sunweb, BMC (Nathan Van Hooydonck) en Lotto-Soudal (Remy Mertz) controleren. Het Canadese publiek op de vele parken op de flanken van de Mont Royal was talrijk aanwezig en enthousiast, maar dat was een mirakel gezien de eerste slaapverwekkende vier wedstrijduren. Grote baas Serge Arsenault heeft al enkele jaren een plan in de koker om een Champions League van eendagswedstrijden te organiseren en zo de wielersport aantrekkelijker te maken, maar zou beter eerst in eigen boezem kijken.

Door wegenwerken was het parcours in Montréal nochtans zwaarder dan de voorbije edities. Normaal ging het na de Côte de Polytechnique (780 meter aan 6% gemiddeld) in rechte en dalende lijn naar de oplopende laatste vijfhonderd meer. Dit jaar maakten ze na de Polytechnique nog een ommetje in een woonwijk, waar de Claude-Champagne (800 meter aan 4% gemiddeld) ligt. Geen wereldwonder van een klim, maar door de vele bochten op- en afwaarts was er voor de renners nauwelijks sprake van recuperatie. Het was daarom dat snelle mannen zoals Jasper Stuyven en Sonny Colbrelli voor de start geen al te hoge verwachtingen koesterden en zelfs dachten aan anticiperen.

Nochtans speelde het trage aanvangsbegin zeker in de kaart van de snellere mannen, met Michael Matthews in het bijzonder. Op 42 km besloot Herman Frison dat het genoeg was geweest met het middagdutje. Lotto-Soudal zette zich met vier man op kop van het peloton. Dankzij het tempowerk van Nikolas Maes, Jens Debusschere, Harm Vanhoucke en Adam Hansen ging het wedstrijdgemiddelde eindelijk de hoogte in. Op 34,9 km van de streep waren de krachten opgesoupeerd en gooide Tim Wellens een eerste bommetje. Enkel Benoit Cosnefroy (AG2R-La Mondiale) kon zijn wiel houden. Met twee reden ze naar niemandsland en dus hield Wellens zijn eerste poging voor bekeken. Twee kilometer later was het Matej Mohoric (Bahrain-Merida) die een stroomstoot gaf.

Dan toch spervuur aan aanvallen in slotfase

De eindwinnaar van de BinckBank Tour gaf het volle pond, wetende dat ploegleider Rik Verbrugghe ook nog Colbrelli, Gasparotto en Pozzovivo achter de hand hield. Mohoric kreeg het gezelschap van zijn landgenoot Jan Polanc. Op dertig kilometer van de aankomst sloten de twee Slovenen aan bij de vijf vroege vluchters.

Op 28 km van de streep probeerde Sep Vanmarcke (EF-Drapac) de sprong te maken. Hij kreeg Mühlberger (Bora-Hansgrohe) en Van Rensburg (Dimension Data) mee. Met nog twee ronden te gaan sloten de drie aan bij de zeven leiders, maar op de volgende beklimming van de lastige Côte de Camillien-Houde (1.800 meter aan 8% gemiddeld) verbrokkelde de leidersgroep opnieuw. Het klimtempo van Polanc, Mühlberger en Mohoric bleek voor Vanmarcke iets te hoog gegrepen. Na een kortstondige actie in de front werd onze landgenoot terug opgeslorpt door het peloton.

Op 22 km van de finish had het koptrio een voorsprong van 25 seconden, waarna in het peloton Trek-Segafredo en Movistar besloten om Sunweb een handje toe te steken. De steun was van korte duur, want op 18 km van de streep plaatste Marc Soler van Movistar een versnelling. Hij kreeg Timo Roosen – verrassend vierde in Québec – en zowaar topfavoriet Michael Matthews mee. Het peloton liet niet begaan, door die schermutselingen in de achtergrond zakte de voorsprong van de twee Slovenen en de Oostenrijker naar zeventien seconden.

Opnieuw Wellens, opnieuw tevergeefs

BMC hield in het peloton met hulp van Chad Haga en Sam Oomen van Sunweb en Katusha-Alpecin de drie koplopers met het ingaan van de laatste ronde binnen schot: 15 seconden. Het ideale gat om de sprong van achteruit te wagen dacht de Brit James Knox van Quick Step-Floors. Met Tim Wellens en Jakob Fuglsang in zijn zog reed hij in één ruk naar de kop van de koers. Maar ook deze aanval bleek niet de goede.

En dus werd de GP de Montréal beslist met een sprint van een ruime groep. Daarin leek Sonny Colbrelli op weg naar de zege, maar de sympathieke Italiaan werd in de laatste meters nog voorbijgesneld door Michael Matthews. Greg Van Avermaet (derde) moest andermaal tevreden zijn met een podiumplaats. Oliver Naesen werd knap vierde.

Voor Michael Matthews is het de tweede zege in drie dagen. Hij won vrijdag ook al de GP de Québec. Een mooi antwoord richting de Australische bondscoach die hem niet opnam in de WK-selectie van zijn land.

Top-tien

1. Michael Matthews (Aus/SUN)

2. Sonny Colbrelli (Ita/TBM) op 0:00

3. Greg Van Avermaet (Bel/BMC) 0:00

4. Oliver Naesen (Bel/ALM) 0:00

5. Timo Roosen (Ned/TLJ) 0:00

6. Rui Costa (Por/UAD) 0:00

7. Diego Ulissi (Ita/UAD) 0:00

8. Michael Valgren (Den/AST) 0:00

9. Patrick Konrad (Oos/BOH) 0:00

10. Edvald Boasson Hagen (Noo/DDD) 0:00

VROOM