De Champions League is in het land. Rijen Duitse Reisebusse snorren over de E40, de federale reserve van de politie sleept de barricaden aan en de fans van de bezoekers ontsteken vuurwerk in de nok van Jan Breydel. Maar anders dan twee jaar geleden werkte de Champions League-hymne niet verlammend voor de thuisploeg. We zagen een verrassend zelfbewust Club dat op meer aanspraak kon maken. En sterk verschilt van de ploeg die twee jaar geleden nul op achttien pakte.

Het ene konijn is het andere niet

Voor zijn Champions League-opener tegen Leicester City schudde Michel Preud’homme zijn systeem en zijn basisploeg door elkaar. Timmy Simons moest in een verdediging met drie gaan spelen en Tomas Pina debuteerde als wit konijn op het middenveld. Ook Ivan Leko pakte gisteren uit met een verrassing in zijn opstelling. Niet in zijn systeem – de Kroaat ging uit van eigen sterkte, alleen stond het blok lager –, wel in zijn keuze op rechts. Niet de verwachte Dion Cools maar de 21-jarige Thibault Vlietinck verving de niet helemaal wedstrijdfitte Dennis. Het jeugdproduct van Club speelde pas vorige vrijdag zijn eerste minuten van het seizoen – als invaller tegen Lokeren. Vorig seizoen speelde hij slechts in vijf wedstrijden mee. “Vlietinck is simpelweg de beste keuze op rechts”, had trainer Ivan Leko zijn keuze toegelicht. De wedstrijd zou hem gelijk geven. Vlietinck speelde zonder complexen, liep slim in de ruimtes en haalde geregeld de achterlijn. Toen hij er vroeg in de tweede helft afging, kreeg hij een oorverdovend applaus van Jan Breydel. Als Club iets heeft gewonnen gisteren, dan is het een nieuwe speler uit de eigen jeugd.

Kleine fouten worden (niet) afgestraft

De wedstrijd begon met een rukwind uit het verleden. Matej Mitrovic stond amper onder druk toen hij onmiddellijk na de aftrap te kort terugspeelde op zijn doelman. Marco Reus lag op de loer om de 1-0 binnen te leggen, maar Karlo Letica kwam net snel genoeg uit zijn doel gerend om de blunder van zijn landgenoot ongedaan te maken.

Op enkele cruciale momenten had Club het geluk mee. Toen Hans Vanaken de bal tegen de hand kreeg, bijvoorbeeld, na één van de zeldzame acties van Mario Götze in de zestien. De Nederlandse ref Danny Makkelie oordeelde dat het om een aangeschoten bal ging. Op andere momenten had Dortmund dan weer geluk. Toen Jelle Vossen na een slimme beweging Wesley kon bereiken, maar kapitein Marco Reus redding bracht. Toen Danjuma met een mooie krul Bürki tot een redding dwong. En vooral toen Loïs Openda tot zijn stomme verbazing vrije doorgang kreeg op doel, maar de bal niet voorbij Bürki kreeg.

Minuten later stond het 0-1. Het was niet eens een fout die Dortmund aan de zege hielp. Matej Mitrovic – weer hij – duwde de bal tegen de voet van de ingevallen wonderknaap Christian Pulisic. Dortmund-trainer Lucien Favre mag zijn beide handen kussen dat de bal over Karlo Letica in doel caprioleerde.

Club kan het tempo nu wel aan

De Champions League scheidt de jongens van de mannen. Dat geldt voor de trainer, maar nog meer voor de spelers. En het moet gezegd, Club kon het tempo van de meest prestigieuze competitie in Europa aan. Sterker: in de eerste helft legde het zelf het tempo op en moest Dortmund achteruit.

Hans Vanaken, Ruud Vormer en een sterke Jelle Vossen verzorgden in grote perioden van de wedstrijd het beste van het spel en veroordeelden Axel Witsel en co. tot toekijken. Mats Rits – ook een debutant – en Danjuma en Vlietinck op de flanken vielen niet uit de toon. Wesley ondervond dat er potiger wordt verdedigd in de Champions League, maar ook dat hij op cruciale momenten de bal kan bijhouden en zijn maats kan laten aansluiten.

Twee jaar geleden stond het na een halfuur al 0-2 en had Club er niets tegen in te brengen. Nu stond het na 85 minuten nog 0-0 en had vooral Dortmund er niets op aan te merken. De thuisnederlaag tegen de Duitsers is een enorme gemiste kans, maar het gevoel voor afreizen naar Atlético is helemaal anders dan twee jaar geleden voor de eerste verplaatsing.

Meer voetbal

Jobat

VROOM