Het waren vooral de Russische en Italiaanse meisjes die op het zware parcours probeerden hun stempel te drukken. De eerste hindernis van de dag - de beklimming naar Gnadenwald - werd gebruikt om een eerste schifting door te voeren. In schuifjes ontstond een ruime kopgroep, zonder Shari Bossuyt, die in de lokale ronde zou uitmaken wie de nieuwe wereldkampioene zou worden.

In die ene lokale ronde moesten de rensters één keer de lange beklimming naar de befaamde Berg Igls afwerken, goed voor bijna acht kilometer klimmen aan net geen zes procent gemiddeld. Van de top van de helling naar de finish lagen er nog veertien, overwegend dalende kilometers.

De kopgroep dunde beetje bij beetje uit onder het aanvalswerk van vooral de Russinnen. Iulia Galimullina as de eerste die een kleine kloof kon slaan maar toen nog voor halfweg de klim de beteren uit de kopgroep versnelden, was ook zij er redelijk snel aan voor de moeite.

Laura Stigger attacks!

— UCI (@UCI_cycling)

“Dan is het aan mij”, moet de Oostenrijkse Stigger hebben gedacht. Zij kreeg de Italiaanse Malcotti en de Canadese Boilard mee, in de achtergrond deden de Italiaanse ploeggenoten de deur op slot. Drie leiders, te veel voor de Italiaanse Malcotti. Stigger, van Innsbruck afkomstig en eergisteren achttien geworden, wilde van geen wijken weten en ook Boilard sloot opnieuw aan.

Spannende finale

De drie passeerden de top met bijna een halve minuut voorsprong op de achtervolgers, vanuit de achtergrond probeerde de Italiaanse Alessio nog de oversteek naar de drie vluchters te maken. Tevergeefs, maar wat Alessio niet lukte, kon de Française Le Net wel. Zij kwam onder de boog van de vijf kilometer op haar eentje aansluiten. Vier leiders voor drie medailles, dat is vragen om een tactisch steekspel. De Oostenrijkse Stigger probeerde nog één keer haar kompanen te verrassen, Le Net betaalde de prijs voor haar eerdere inspanning maar sloot in de laatste drie kilometer alsnog aan.

2018 UCI Junior World Champion 2018 Junior World Champion Laura Stigger

— UCI (@UCI_cycling)

Meer zelfs, Le Net demarreerde net voor de laatste kilometer maar ook zij geraakte niet weg. Spurten met vier dus en daarin toonde de Oostenrijkse Laura Stigger zich verrassend de snelste, voor Le Net en Boilard. De Italianen bleven met lege handen achter.

Stigger staat in Oostenrijk gekend als een supertalent dat ook op de mountainbike alle wedstrijden wint waaraan ze deelneemt, zo werd ze dit jaar ook al wereldkampioene mountainbike bij de juniores. Zeg maar de Oostenrijkse Remco Evenepoel...

Laura Stigger "Can't believe it! My legs are burning, I gave everything, it's crazy. It's my second road race, just wanted to have fun"

— UCI (@UCI_cycling)

- Women Juniores Road Race - Top 10

— La Flamme Rouge (@laflammerouge16)

Shari Bossuyt: “Ondanks val met een goed gevoel huiswaarts”

Shari Bossuyt, de enige Belgische aan de start, speelde geen rol van betekenis. Bossuyt werd 43e, op 5:47 van de wereldkampioene. “Toch keer ik met een goed gevoel huiswaarts, ik heb een sterk seizoen achter de rug en wil vooral dat onthouden”, reageerde ze.

Achttiende in de tijdrit, 43e in de wegrit. Bossuyt was de enige landgenote die bij de juniores geselecteerd werd door bondscoach Ludwig Willems. Het resultaat in de tijdrit viel tegen, in de wegrit kreeg Bossuyt af te rekenen met een valpartij. Op dat moment koerste ze niet mee vooraan, maar zat ze in een achtervolgend groepje op 1:45 van de koplopers. Op de klim in het lokale circuit kwam ze ten val.

“Die klim telt acht kilometer en na zo’n drie kilometer lag ik tegen de grond. Ik werd ‘gesandwicht’, kon geen kant uit, raakte met mijn voorwiel het achterwiel van een ander meisje en sleurde ook enkele andere dames met me mee. Jammer. Daarna moest ik ook nog van fiets wisselen, want er zat een spaak los en ik kon niet verder. Dat kost tijd natuurlijk. Het is jammer, want dat groepje reed een ideaal tempo”, ging Bossuyt verder. “Ik peddelde rustig mee. Akkoord, de koplopers waren al weg, maar ik had dichter kunnen eindigen dan deze 43e stek. Ik reed nadien nog wel van groepje naar groepje, maar het kalf was verdronken. Gelukkig is het een valpartij zonder erg, enkel een beetje vel van mijn knie.”

“Ik onthoud dat ik een sterk seizoen achter de rug heb met veel mooie resultaten, medailles op de piste en nu is het even genoeg geweest. Morgen keer ik naar huis en ga ik genieten van een beetje vakantie na een lang seizoen.”

Maandag werd Bossuyt in de tijdrit op de Oostenrijkse wegen achttiende. Die titel ging naar de Nederlandse Rozemarijn Ammerlaan.

Straks is het aan de échte Evenpoel

Donderdagnamiddag werken de jongens junioren hun wegrit af. Remco Evenepoel won dinsdag met overmacht de tijdrit en geldt ook als dé te kloppen man in de wegrit. De start wordt om 14u40 gegeven, de aankomst is voorzien omstreeks 18u15.

VROOM