Gisteren om 21:56 | Bron: BELGA
Foto: BELGA
De Belgische vrouwen mogen met tevredenheid terugblikken op hun verloren halve finale tegen de Verenigde Staten (77-93) op het WK basketbal in Tenerife. De Cats hielden dertig minuten gelijke tred met Team USA.
België verloor de partij in het slot tegen een gedecideerde en fysiek sterkere tegenstander. Emma Meesseman (13 ptn) was opnieuw ijzersterk voor de Cats en toonde zich gelijkwaardig aan haar Amerikaanse collega’s in de WNBA. “Ik ben heel trots op het team”, reageerde ze na afloop. “We hebben vandaag goed gespeeld en, behalve op het einde van het derde kwart, hebben we het de Verenigde Staten heel moeilijk gemaakt. We leren bovendien enorm veel in zo’n matchen. Het feit dat we dit hier vandaag kunnen tonen tegen de VS toont aan dat er ons nog mooie jaren in het verschiet liggen.”
Diana Taurasi: “Wanneer je een fout maakt, straffen zij het af”
Aan Amerikaanse zijde was Diana Taurasi alomtegenwoordig met 26 punten. Nochtans werd in het eerste kwart door de Cats sterk op haar verdedigd. “Het is een moeilijk team om tegen te spelen”, legde Taurasi, ploegmate van Emma Meesseman bij het Russische Ekaterinenburg, na het duel uit. “Je ziet dat ze al lang samenspelen. Wanneer je een fout maakt, straffen zij het af. Ze hebben gedurende een groot deel van de partij erg sterk gespeeld.”
Julie Allemand: “Had het Amerika graag nog iets moeilijker gemaakt”
Julie Allemand leverde opnieuw twaalf assists - na haar record aantal van dertien vrijdag - maar liet na afloop weten dat ze het de Verenigde Staten graag nog iets moeilijker had gemaakt.
“We zitten tot het eind van het derde kwart in de partij alvorens fysiek te kraken”, opende Allemand eerlijk. “Ik had graag nog langer om de zege gestreden. Nu hadden ze het op het einde van het duel makkelijk, ook omdat onze coach al wisselde in functie van de troostfinale. Het meest frustrerende is dat de Amerikaanse vrouwen onder alle omstandigheden kalm blijven, zelfs als ze achter staan. Ze wisten maar al te goed dat we eens tegen de muur gingen lopen. Taurasi bijvoorbeeld opende haar partij zwak, maar was in de tweede helft niet te stoppen.”
Allemand, die het assistenklassement op dit WK met gemiddeld 8,2 beslissende passes aanvoert, verliet het terrein desalniettemin met een goed gevoel. “Omdat we hebben getoond dat we de Amerikaanse vrouwen konden weerstaan. Ik eindig dit toernooi tevreden, maar toch ook een klein beetje ontgoocheld.”
In de troostfinale wacht zondag (om 18u30) nog de verliezer van de andere halve finale, tussen gastland Spanje en Australië. “Qua vermoeidheid valt het nog mee”, besloot Allemand. “Ik hoop op Australië, Spanje zet immers altijd veel druk. Australië speelt dan weer op een vergelijkbare manier als de Verenigde Staten. Zonder twijfel gaan we er alles aan doen die medaille binnen te halen.”WK basket (v) - Kim Mestdagh en Julie Vanloo zijn tevreden met prestatie van Cats tegen Verenigde Staten
Kim Mestdagh en Julie Vanloo zijn tevreden met prestatie
“Gedurende dertig minuten hebben we getoond ons voetje naast de VS te kunnen zetten, toch de grootmacht in het basketbal”, opende Julie Vanloo (8 ptn). “We hebben ze niet in hun spel laten komen en zelf een hoog niveau gehaald. Daar mogen we tevreden mee zijn. Misschien geloofden we vandaag - niet zoals tegen Frankrijk - voor de volle honderd procent in onze kansen. Na de emoties van die zege was het niet makkelijk ons opnieuw te concenctreren. Nu moeten we die knop wel meteen omdraaien en morgen op zoek gaan naar die medaille, die we zeker verdienen.”
Kim Mestdagh (12 punten) kwam tot dezelfde conclusies na de partij. “We hebben een heel mooie eerste helft laten zien”, aldus de dochter van de bondscoach. “Nadien werd het moeilijker. De Amerikaanse meisjes begonnen te scoren met driepunters en hun gevaar kwam werkelijk van overal. Het was te moeilijk voor ons om te verdedigen, te meer omdat hun offensief spel quasi perfect klopte. Nu gaan we vol voor die bronzen plak. Na een zwaar toernooi zijn sommige speelsters vermoeid en is de frisheid een beetje weg. Maar we gaan zondag nog één keer alles geven.”
Met de medewerking van