Vijf minuten voor de aftrap viel het licht uit, aan de kant van de Mechelse spionkop. Dan denk je al snel aan dat nummer van The Opposites – “Het licht gaat uit vannacht, we brengen het beest naar buiten!”. Het bleken al snel twee verschillende beesten. Een mak lammetje genaamd OHL. En een roofdier genaamd Malinwa, op zoek naar een 9 op 9 en de leidersplaats.

We hadden al snel door dat de heenmatch (1-1) geen referentie was. Bij de thuisploeg vonden we amper vijf basisspelers van de openingsspeeldag terug, bij de bezoekers zelfs maar drie. Bij KV valt dat te begrijpen, met Wouter Vrancken kwam er een nieuwe coach. Bij OHL daarentegen is Nigel Pearson de laatste tijd volledig het noorden kwijt – hij wisselt à volonté, getuige ook de 0 op 9. Ach, tenminste plezierde hij de Mechelse fans door hun voormalige chouchou Gorius op te stellen.

Bedrijvige Engvall

Vrancken koos voor dezelfde elf die in Lommel gingen winnen. Togui droeg niks bij tot die 0-3-zege – De Camargo was toen supersub – maar kreeg voorin wel weer het vertrouwen. Snelheid boven (kop)kracht. Het zal de jonge Ivoriaan deugd gedaan hebben. Al was het spitsbroer Engvall die zich van alle twintig veldspelers het bedrijvigst toonde. De Zweed maakte het Duplus en Moore knap lastig. Na een knappe actie aan de achterlijn had hij al na vijf minuten kunnen scoren, maar zijn schot ging voorlangs.

OHL had offensief weinig te bieden. Wij hadden op de perstribune meer moeite om de tientallen irritante vliegjes weg te slaan, dan Swinkels en Mera om Kostovski af te houden. De Macedoniër, die ook niet bediend werd, zou aan de rust al vervangen worden. Neen, voor gevaar moesten we naar de overkant. Thamsatchanan – in de heenmatch nog het mikpunt van bier – bokste de schuine knal van Togui weg en raapte het schotje van Schoofs op.

In minuut 26 was het eindelijk zover, werd het 1-0. Met veel dank aan Van Cleemput, die een verloren bal toch nog binnen hield. Kaya vond Schoofs en die zette een knappe één-twee op met Engvall, waarna hij van dichtbij scoorde. Derde match derde goal voor de roodharige middenvelder – dat lukte hem in zijn carrière nog nooit.

Geen sluwe vossen

KV stoomde door. Vier minuten later stuurde de centraal zwervende Kaya slim Engvall diep. Prima assist en prima afwerking ook van de spits – de 2-0 oogde heerlijk simpel. Geen twee zonder drie? Helaas voor de thuisfans wel. Storm mocht door op snelheid, maar miste oog in oog met de doelman. Ook Swinkels en Mera – die nochtans volledig vrijstaand mocht koppen – raakten vlak voor rust niet voorbij de Thai.

We vroegen ons af of OHL na rust, met twee nieuwe namen (Hirst en Maertens), beter uit de kleedkamer zou komen. Of Pearson van zijn mak lammetje nog een wilde stier kon maken, of een sluwe vos – moederclub Leicester noemen ze toch The Foxes. Niet bepaald neen. Na zeven minuten was die derde goal dan toch een feit. Van Cleemput bracht de bal voor doel en Mera verlengde met een gelukje tot bij Togui. De spits reageerde kwiek en deed de fans opnieuw juichen. Juichen deed hij zelf natuurlijk ook, het was zijn eerste goal voor KV. Teammanager Michaël Vijverman werd bedankt met een knuffel.

Applauswissels

Tijd voor (nog meer) controle, dacht Vrancken, die De Witte erin bracht voor Storm. De blonde winger, ex-OHL, moest wat gefluit van de uitfans trotseren, maar het applaus van de thuisfans was toch net iets luider. Zat er nog meer in dan 3-0? Zeker wel. De mee opgerukte Van Cleemput haalde stevig uit met z’n linker, De Witte kopte nog eens naar doel, de dribbelende Togui ging opnieuw zijn kans,… Maar Thamsatchanan was in tegenstelling tot de tien andere Leuvenaars wel nog bij de les. Hij voorkwam veel erger.

Achter de Kazerne kon het plezier niet op. Kaya kreeg nog een open doekje bij zijn wissel, met Matthys kwam er een even ervaren kracht in. Dé applauswissel van de avond was dan weer voor uitblinker Engvall, en zo kreeg De Camargo nog vijf minuutjes. Een beetje weinig na vorige week, maar de Braziliaanse Belg moest toch ook vaststellen dat het dit keer gewoon lekker liep.

KV boekte gisteren zijn grootste thuiszege sinds 18 februari 2017 – tegen Lokeren werd het ook toen 3-0. Het is – in afwachting van het duel tussen Westerlo en Union – nu ook de voorlopige leider, het maakt zijn favorietenrol dus eindelijk waar. Volgende week wacht de verplaatsing naar Tubize. Op naar een 12 op 12?

Meer voetbal