Onze landgenoot Thomas De Gendt, voor het eerst weer aan de start van een koers na zijn bergtrui in de Ronde van Spanje, trok al vroeg in de wedstrijd op avontuur met Krists Neilands, Umber Orsini en Willie Smith. Maximaal kreeg dit kwartet zes minuten van het peloton waar Movistar en Groupama-FDJ de wedstrijd in handen namen.

Finaal zou Willie Smith als laatste gegrepen worden, net voorbij de voet van de Superga, de slotklim van 4,9 km, gemiddeld 9,1 procent, die het peloton twee keer over moest in deze Italiaanse semiklassieker. Het was wereldkampioen Valverde die de debatten opende, met nog 21 km voor de boeg. Hij kreeg veel renners op zijn wiel, maar niemand in steun en dus viel het weer stil. Wel werd het pak uitgedund tot zo’n 30 renners. Uiteindelijk kregen we een kopgroep met vier renners: Rafal Majka, David Gaudu, Thibaut Pinot en de wereldkampioen, maar in de afdaling zouden er nog zo’n tiental terugkeren op het wiel van de koplopers. Alles viel te herdoen op de slotklim. Een trio had net daarvoor wat afstand genomen: andermaal Gaudu, verder Jakob Fuglsang en Daniel Martinez. Ze reden zo’n 18 seconden bij elkaar, maar eens op de klim zakte die bonus snel. Tim Wellens wilde het steilste gedeelte van de klim niet afwachten en trok in de aanval op 4,1 km: veel snee zat er echter niet op, al na 200 meter werd hij weer bijgebeend, vooral door het werk van Ben Hermans.

Een snedige versnelling van Adam Yates had meer succes en hij dichtte, samen met een sterke Pinot, het kloofje op de drie koplopers op 3,3 kilometer voor de meet. Maar de groep van Valverde was niet ver en hij zette aan op 2,9 km. Enkele jongens vooraan moesten lossen en we kregen vijf koplopers, want ook Miguel Angel Lopez had zijn wagonnetje bij Valverde, Pinot, Gaudu en Fuglsang aangepikt.

In de slotfase kon Pinot toch ontsnappen. Lopez zou enkele meters tekort komen om de Fransman nog bij te benen bergop. Hij moest vrede nemen met een tweede plek, Valverde werd derde. Pinot volgt op de erelijst Rigoberto Uran op.

VROOM