Aernouts had zaterdag in Hawaï de perfecte dag waar hij al zeven jaar van droomde. Onze 34-jarige landgenoot kwam als 40e uit het water op zes minuten en half van de kopgroep. Dat lijkt veel, maar op een wedstrijd van acht uur is dat een verwaarloosbaar verschil. Zeker omdat Aernouts – een mindere zwemmer – in het gezelschap van enkele sterke fietsers aan de 180 kilometer op de fiets begon en de achterstand in vergelijking met de voorbije jaren relatief beperkt was. Aernouts is het gewend om in Hawaï van ver uit de achtergrond een straffe comeback te maken. Zo eindigde hij al vanuit eens schijnbare kansloze positie twee keer achtste. Maar the comeback kid zou dit keer straffer doen. Veel straffer.

In zijn eigen tempo reed Aernouts van groepje naar groepje. Geduldig telkens plaats per plaats opschuivend. Geen rekening houdend met tempobeulen Wurf en Starykowicz, die voorin de race zo fel tekeer gingen dat ze het fietsrecord zouden verpulveren. Ondertussen verging het onze andere landgenoot Frederik Van Lierde veel minder goed. De ex-winnaar van 2013 was uitstekend aan zijn elfde Ironman begonnen, maar liep na 50 kilometer tegen een bijzonder betwistbare tijdstraf van vijf minuten aan. Van Lierde zou zogezegd te dicht bij zijn voorganger gereden hebben (je moet minimum 12 meter afstand houden van de renner voor je), maar de beslissing van de scheidsrechters in Ironman triatlon zijn telkens bijzonder random en onduidelijk. Hetzelfde overkwam Van Lierde ook al in 2016. De West-Vlaming was achteraf uiteraard bijzonder woedend. Een potentiële plaats in de top-tien – op dat moment reed Van Lierde met de favorieten vooraan – was definitief weg. Van Lierde zou uiteindelijk pas als 32e eindigen. Moedeloos door zoveel onrecht ( ).

Aernouts ging het gelukkig wel voor de wind. Terwijl topfavorieten Kienle en Sanders met zichzelf worstelden op de fiets, overbrugde onze landgenoot na 160 kilometer in zijn eentje de kloof met het eerste achtervolgende groepje waar titelverdediger Patrick Lange deel van uitmaakte. In het gezelschap van Lange en een tiental anderen begon Aernouts aan de afsluitende marathon met een achterstand van een zestal minuten op leider Cameron Wurf. De Australische ex-wielrenner had met een tijd van 4 uur 09 minuten zijn eigen parcoursrecord op de fiets flink scherper gesteld, maar zou zoals vorig jaar ook kraken in de marathon.

Want al snel bleek dat er net zoals vorig jaar geen maat zou staan op superloper Patrick Lange. De Duitser, die vorig jaar al het parcoursrecord verbrak in Hawaï, had opnieuw een begenadigde dag. De Amerikaan Tim O’Donnell en de Nieuw-Zeelander Braden Currie probeerden Lange al lopend nog te volgen, maar dat was een slecht idee. In het zog van een onteketende Lange blies dat duo zichzelf op. Aernouts speelde het slimmer. Hij liet Lange al vroeger in de marathon los en koos voor zijn eigen tempo. Om daar enkele kilometers later van te profiteren en O’Donnell en Currie ter plaatse te laten. Na 15 kilometer in de marathon ging Lange over Wurf naar de leiding van de wedstrijd om die koppositie in de resterende 27 kilometer enkel nog uit te breiden. Aernouts legde nog voor halfweg de marathon beslag op de tweede plaats en zou ook ijzersterk standhouden.

Patrick Lange finishte uiteindelijk in een onvoorstelbare tijd van 7:52:39. Een verbetering van zijn parcoursrecord van vorig jaar ( 8:01:40) met negen minuten. De Duitser is daarmee logischerwijze ook de eerste man die onder de magische grens van de acht uur duikt op Hawaï. Lange vroeg prompt zijn vriendin Julia ten huwelijk na de meet ( ). Julia had nog maar net “ja” gezegd toen Bart Aernouts in een fenomenale 7:56:41 de streep overschreed. Aangezien de nummer drie, de Schot David McNamee finishte in 8:01:09 zijn Lange en Aernouts de enige twee mannen ooit die onder de acht uur gingen in de meest mythische triatlon ter wereld. Aernouts is na Luc Van Lierde (winnaar in 1996 en 1999, tweede in 1998), Rutger Beke (tweede in 2003), Marino Vanhoenacker (derde in 2010) en Frederik Van Lierde (winnaar in 2013, derde in 2012) de vijfde Belg ooit op het podium in Hawaï ( ).

Lees het verslag van de vrouwen en de belangrijkste niet-profs verder onder de foto.

Zelfs kwallenbeet stopt fenomeen Ryf niet

Bij de vrouwen was topfavoriete Daniela Ryf eens te meer onklopbaar. De Zwitserse won voor het vierde jaar op een rij in Kona. En de manier waarop The Swiss Miss dat deed was alweer verbluffend. Ryf werd tijdens het zwemmen gebeten door een kwal. De pijn was zo erg dat ze haar armen nog maar amper kon bewegen en lange tijd aan opgeven dacht. Ryf verbeet echter de pijn en stapte met een achterstand van dik negen minuten op haar grote uitdaagster Lucy Charles op de fiets. De 25-jarige Britse liet in Kona nog maar eens zien dat ze een topzwemster is door het zwemrecord te verbreken en zou die bonus op Ryf tot bijna het einde van het fietsnummer kunnen vasthouden. Maar tegen Ryf was opnieuw geen kruid gewassen.

Vlak voor het begin van de marathon ging de 31-jarige Zwitserse op en over Charles. Om haar in de marathon nog op meer dan 10 (!) minuten te zetten.

VROOM