Meer dan 700 kilometer van huis was de Franse schrijfster Anne Bert (59) toen ze op 2 oktober 2017 overleed. Ze kreeg euthanasie in ons land. Twee jaar eerder werd bij haar ALS vastgesteld. Ze wilde zelf kunnen beslissen wanneer het genoeg was.

Bij leven pleitte Bert in Frankrijk voor het recht op euthanasie. In verkiezingsstrijd schreef ze een brief naar de presidentskandidaten: “Waarom houdt onze vrijheid op als we het ziekenhuis binnengaan?” Ondanks de aandacht die de schrijfster in eigen land opwekte, blijft euthanasie in Frankrijk verboden.

Haar verhaal is geen alleenstaand geval. Zo contacteerde een Franse dokter al een woonzorgcentrum in Wallonië met de vraag of hij er terminaal zieke patiënten mocht onderbrengen. Zo zouden zij wel euthanasie kunnen krijgen.

Het Comité voor Bio-Ethiek boog zich over de kwestie en formuleert nu een advies. “Tot mijn eigen verbazing is het juridisch mogelijk om hier als arts uit een ander EU-land euthanasie te komen verlenen”, zegt psychiater Paul Cosyns, woordvoerder van het Comité. Maar het is niet omdat het wettelijk kan, dat er geen ethische vragen zijn. “We willen absoluut vermijden dat er een soort euthanasie-toerisme ontstaat”, zegt Cosyns.

Uit het jongste verslag van de federale euthanasiecommissie blijkt dat in 2016 en 2017 minstens 23 buitenlandse patiënten in België euthanasie kregen. “Maar het kunnen er ook meer zijn, want het is niet verplicht om de nationaliteit te vermelden”, zegt voorzitter Wim Distelmans. Toch acht hij het ­risico op euthanasie-toerisme niet bijster groot: “Tot nu toe ging het om Franse patiënten die bij Belgische artsen aankloppen en dan vereist de wet dat ze een ­arts-patiëntrelatie kunnen opbouwen. Daar moet tijd voor zijn. Maar wij zouden toch liever zien dat Frankrijk zijn eigen probleem oplost.”

Jobat

VROOM

Made in Metropool

Made in Mechelen