Neen, Lily (10 maanden) zal niet slapen. Ze krijgt een tandje en wil maar één ding: op mama’s schoot. En Jack (3) wil ook graag aandacht van zijn moeder. “Mag ik een lolly? Gaan we speelgoedboekjes knippen?” Logisch, het is vakantie, en mama heeft een vrije dag. Maar ze heeft ook records gebroken. En dan staat de telefoon niet stil. En komt de krant op bezoek. “Blijkbaar betekent het toch iets”, zegt Julie Colpaert.

Natuurlijk. Ze is, naast Gert Verhulst die de kans niet kreeg om naar zijn twaalfde aflevering te gaan door de start van de finaleweek, de eerste die de vloek van de elf doorstaat.

Foto: DBA

Eerlijk? Het nijpt een heel klein beetje. Niet omdat ik per se dat record wilde houden, maar omdat ik het fijn vond om tot een clubje te behoren. De club van elf. Elk jaar kwam er wel iemand bij. En werd de mythe, of de vloek, van de verdoemde elfde groter. Tot nu. Ze kan het zelf niet geloven. Maar het is haar gegund. Als je zonder verpinken Reeva Steenkamp kunt noemen als de vermoorde vriendin van Oscar Pistorius, en als dertiger het gezonken Greenpeace-schip ‘The Rainbow Warrior’ herkent, ben je een verdiende winnaar.

Proficiat, Julie.

Julie Colpaert: Dank je. Ik zit het altijd maar te relativeren. Het is maar een spel. Tot ik erover nadenk. Niemand is ooit verder geraakt. Dan ben ik fier. Hoewel ik er nooit veel mee bezig was. Mijn lief veel meer dan ik. ‘Als je nu nog eens wint, steek je die of die voorbij.’ Terwijl ik gewoon ging zitten en zo goed mogelijk dat spel probeerde te spelen.

Vind je het fijn om te doen?

Ja. De eerste aflevering was ik bloednerveus. Echt bang om af te gaan. Zoals de meesten, zeker? Hoewel ik ook kandidaten gezien heb die helemaal zen waren. Winnen, verliezen: maakt allemaal niet uit. Zelf had ik het vreselijk gevonden om er in de eerste aflevering uit te gaan.

Omdat je er toch je job aan koppelt?

Ja. Zoveel journalisten hebben het goed gedaan. Als jij dan degene bent die er in de eerste aflevering uitgeflikkerd wordt… Daarom had ik eerst neen gezegd. Als ik iets doe, wil ik het goed doen. Dat geldt voor alles in mijn leven. Maar hier heb je de touwtjes niet in handen. Dat is een moeilijke voor mij.

Dertigers zijn wel op hun top.

Dat heb ik mij laten vertellen. Hoewel ik de indruk heb dat ik vroeger gemakkelijker dingen kon onthouden.

En je nu een baby en een kleuter hebt. Hoe slopend waren de opnames?

Het was pittig. De opnames duren vaak tot na middernacht. Dan nog even napraten, stoom aflaten, opruimen… Ik lag vaak pas om twee, drie uur in bed. En om zes uur zijn de kinderen daar. Veel van mijn afleveringen zijn ook opgenomen in de week voor de verkiezingen, op een redactie sowieso al stresserende dagen. Ik was jaloers op de kandidaten die zeiden: Morgen ga ik uitslapen. ( lacht ) Dit is natuurlijk het moment waarop alles samenkomt in mijn leven: een voltijdse job, jonge kinderen en de rock-’n-roll , die ik niet helemaal wil opgeven. Maar dat allemaal proberen te combineren, dat is heavy shit.

Foto: DBA

Een vervelende clichévraag, maar lukt het?

Ja, want ik ben het aan het doen. ( lacht ) Misschien zal ik wel ooit terugblikken en denken: Die Slimste Mens , hoe heb ik dat toen in godsnaam gedaan? Het is continu zoeken naar evenwicht. En als je thuis bent, er óók 100% zijn. Maar ik denk dat ik niet enkel voor mijzelf spreek. De meeste van mijn vriendinnen hebben kleine kinderen en een job waarvoor ze willen gaan. Ik denk dat het een moeilijke zoektocht is voor iedereen. Ook voor mannen trouwens. Mijn man Luc is cameraman en heeft ook onregelmatige uren. We verdelen de taken gelijk. Naast een ploetermoeder is er dus een ploetervader. ( lacht )

Dus aftellen naar het moment dat Lily één wordt en het ­slopende eerste jaar voorbij is?

Neen! Ik weet dat het dan minder zwaar wordt, maar ik probeer elk moment op te zuigen en op te snuiven, en het op alle mogelijke manieren in mij op te nemen, omdat ik er keihard van geniet. Ik ben blij dat ik ervan kán genieten. Anders had ik een probleem. En zou ik iets moeten veranderen.

Wat bedoel je met die rock-’n-roll die je niet wilt opgeven?

Zeggen: ik pak de auto en we gaan een fles wijn drinken op een terras in het zuiden van Frankrijk.

Ooit gedaan?

Niet zo ver, maar wel op andere plekken. Dat kan niet meer. Dat is niet erg. Ik heb enorm van het leven genoten toen het kon. Maar soms mis ik het een beetje. Voor VTM Nieuws ga ik soms naar het buitenland. Dat is nu de rock-’n-roll in mijn leven. Ik doe dat graag: je vertrekt met niets. Je weet niet waar je terechtkomt of hoe de situatie zal zijn. Dat is wat ik wou doen toen ik voor journalistiek koos. Echte verslaggeving, erbij zijn als er iets gebeurt.

Ook als je in rampgebieden terechtkomt. Wat heeft het meeste impact gehad?

Zonder twijfel de tyfoon op de Filipijnen in 2013. Omdat dat de volledige verwoesting was. De dood was overal, dat is de enige plek waar ik dat ooit op die manier heb meegemaakt. Maar er zijn nog dingen die voor altijd impact hebben. De busramp in Sierre. Totaal anders, maar ook iets wat ik nooit vergeet.

(Lees verder onder de foto)

Foto: DBA

Ben je blij dat je bij VTM Nieuws bent terecht­gekomen?

Ja. Het is een dynamische redactie, geen log systeem. Dat is onze sterkte. We zijn niet zo groot, maar op momenten van belangrijk nieuws spelen we kort op de bal. En het is gezellig. Je kent iedereen goed. Ik werk daar graag.

Wat was je droom als tiener?

Die had ik niet. Gelukkig worden. ( lacht ) En dat is gelukt. Ik heb twee schatten van kinderen, een man, veel vrienden, een toffe job. Maar een uitgestippeld parcours heb ik nooit gehad. Ik had net zo goed iets anders kunnen doen. En dat is nog zo. Vraag mij niet waar ik over tien jaar wil staan. Ik weet dat niet. Zolang ik het tof en interessant vind, is het goed.

Je komt uit Izegem. Heb je je moeten losmaken uit de West-Vlaamse klei?

Neen. Ik was wel het buitenbeentje dat naar Antwerpen ging, en niet naar Kortrijk of Gent, zoals de meesten. Maar ik heb mij niet moeten loswrikken, mijn ouders vonden het oké. Mijn West-Vlaamse trekjes heb ik wel behouden. Goed werken, je best doen. Misschien dat mijn perfec­tionisme wel voor een stukje daarvan komt. Niet op je gat gaan zitten als er gewerkt kan worden! Het is zot hoe dat erin zit.

Lig je wakker van wat mensen van je denken in De Slimste Mens?

Ik zit weinig op sociale media. Ik heb het amper gevolgd. Ik verdraag die kunstmatige wereld niet goed. Maar ik denk dat het wel meevalt. Anders had ik het wel gehoord, vermoed ik.

Ben je een type dat wil winnen?

Ja. Ik ben innerlijk zeer gebeten. Maar ik denk niet dat ik dat uitstraal. Als het wel zo is, wordt daar hysterisch over gedaan. Ik snap dat niet, want driekwart van wie daar zit, wil winnen.

Foto: DBA

Heb je iets moeten doen wat je echt gênant vond?

Een dino nadoen. Acteurs doen dat geweldig, maar mijn corebusiness is het niet. Ik probeer dan iets, je kunt ook moeilijk anders, en hoop dat het snel passeert. Geef mij maar kennisvragen.

Wat vind jij: is de humor in De Slimste Mens flauw ­geworden?

Neen. Niet alle grappen zijn hilarisch. En elk jurylid heeft zijn stijl. Maar als je het niet leuk vindt: morgen komt er iemand anders. Ik heb zelf veel moeten lachen. Ik vind de humor ook minder cassant en meer gedoseerd dan de voorbije jaren. Ik heb niet het gevoel dat er veel vrouwonvriendelijke grappen worden gemaakt. Ik heb niets meegemaakt waarvan ik dacht: dit is aanstootgevend. ­Iedereen lacht met iedereen.

Zou dat door #MeToo komen?

Ik denk het wel. Bij een grap die erover gaat, zal er nu wel een soort reflex zijn. We gaan binnen de perken blijven. Wat niet slecht is natuurlijk.

Als je had kunnen kiezen: het record pakken of winnen zonder record, wat had je dan gekozen?

Dat is moeilijk.

Ik zou zeggen: allebei.

Ha ja. Allebei! ( lacht )

Ga je ervoor?

Natuurlijk. Maar het zal niet evident zijn. Ik denk dat het moeilijk is om er weer in te vallen als je er een tijdje uit bent. Maar we zien wel. Ik heb het record. Het kan niet meer stuk.

Erik maakte graag grapjes over je vriend die moest ­‘babysitten’. Komt hij naar de finale kijken?

Ik weet niet of dat een goed idee is. Ik had altijd een vaste kliek vriendinnen mee, mijn lucky ­angels . Luc was er nooit bij. Soms doe ik aan stom bijgeloof.

Je hebt je partner niet nodig als steun in het publiek?

Hij steunt mij van thuis wel. Mijn vriendinnen houden hem altijd op de hoogte. En de uitzendingen kijken we samen. Ik wou dat eerst niet. Je zou denken: ik ben wel wat gewend, maar naar jezelf kijken als jezelf is raar. Of jezelf zien lachen! Maar omdat hij alles wil zien, doe ik het nu toch. En dan iets niet weten wat ik tijdens de opname wel wist! Het is een quiz die je kunt blijven spelen. ( lacht )

Succes met de finale.

Julie Colpaert met journaliste Annelies Rutten, zelf even recordhoudster in De Slimste Mens. Foto: rr

MEEST RECENT

Citta

Wat?

Waar?

Wanneer?