Foto: BERT DE DEKEN
Vandaag om 02:22 door Guy Van Nieuwenhuysen
“Wordt er op school ooit over gevoelens gepraat?” vraagt Katrien Van Gorp (27). Katrien is sinds enkele weken kindercoach voor kinderen die een zetje nodig hebben en voor hun omgeving. “Ik reik enkel de handvatten aan. De oplossing zit in het kind zelf.”
Kindercoach is een relatief nieuw begrip. “In Nederland bestaat het al langer”, weet Katrien. “In Vlaanderen hoor je er nog niet zo veel van. Er zijn er wel, enkele tientallen ondertussen. Maar kindercoaches zijn hier toch nog relatief onbekend.”
Zelf is Katrien van opleiding opvoedster. Ze werkte een hele tijd bij kinderen met autisme, maar sinds kort combineert ze kindercoaching met een job als kinderverzorger in de crèche. “Ik volgde een opleiding van de vzw Vrolijk Stekje uit Dessel, waar ik allerhande technieken leerde om kinderen voort te helpen en ouders te begeleiden.”
Puur kind
Een kindercoach helpt kinderen die het even moeilijk hebben. Een kind dat slecht slaapt of eet, gepest wordt of een naaste heeft verloren. “Ik probeer het kind weer kracht te geven, rust in het hoofd te helpen vinden. Vooral dat laatste is belangrijk, want kinderen moeten alsmaar presteren.”
“Het woord ‘moeten’ keert in elk verhaal terug. Het kind moet zoveel hobby’s uitoefenen, het moet het beste vriendje ooit zijn, het moet van alles, behalve kind kunnen zijn. Onlangs klopten ouders aan met een kind van vier dat ongelukkig was en daardoor extreem ging eten. Ongelukkig? Dat past toch niet bij een kind van vier? Zo’n kind reik ik handvatten aan. De oplossing voor het probleem zit in het kind zelf. Zo’n jong kind is zo puur, zo ongekneed, dat weet vaak zelf het best wat er aan de hand is. Ik begeleid dan de ouders terwijl het kind hun ogen opent.”
Katrien wil alle kinderen met kleine en grote problemen coachen, maar haar hart gaat vooral naar kinderen met autisme en hun omgeving. “Ik heb in het verleden vaak met kinderen met autisme gewerkt. Ik ben ook meermaals met Hannibal op kamp geweest. Dat waren de mooiste momenten in mijn jonge leven. Ik besef dat er al veel aanbod is voor kinderen met autisme, maar de broers en zussen worden vaak over het hoofd gezien. Die hebben het ook lastig. Ik kan hen helpen, leren hoe mensen in een gezin waarin iemand met autisme leeft, met elkaar kunnen omgaan en hen in contact brengen met leeftijdsgenoten die in hetzelfde schuitje zitten.”
Foto: BERT DE DEKENSymboliek
Unikiki heet het kind- en jongerencoachingproject van Katrien Van Gorp. Het is een naam vol symboliek. “Centraal staat ‘ik’ en ook ‘uniek’ zit er in. Kiki is de naam die mijn jongere broer me vroeger gaf, vooral als hij iets van mij nodig had. In het logo zit ook een uil, die voor mij een bijzondere betekenis heeft. Ik erfde een hangertje met de vorm van een uil van mijn overgrootmoeder, die me veel wijsheid en energie heeft geschonken.”
Katrien is met Unikiki in haar ouderlijke woning in de Tielensteenweg gevestigd. Of dat een goede locatie is, moet ze nog ondervinden. “Het ligt wel vlak bij twee scholen, maar het was voor mij vooral praktisch, want ik woon hier nog. Ik ben nog maar enkele weken bezig. Ik wil wel laagdrempelig zijn, ook wat de vergoeding betreft. Het ziekenfonds betaalt kindercoaching niet terug, maar ik wil bereikbaar blijven voor wie het zich moeilijker kan permitteren. Daarom houd ik de sessies ook zo kort mogelijk.”
Met de medewerking van