Real Noorderwijk – Ft Charleroi 5-6 De thuisploeg, geen Kenan, geen Harram, geen Bouri, geen El Ghaadaoui, en met de komst van Charleroi, vorige week nog makkelijk winnaar in De Mixx voor de beker met 2 - 6. Normaal weinig mogelijkheden op puntenwinst.
Maar bij Real is men bezig met de heropbouw, zo was er het debuut van El Mokhtari en die deed het direct uitstekend in een alweer goed gevulde sporthal. De toeschouwers laten ons niet in de steek. Dank U. En de nieuwkomer scoorde snel zijn eerste en niet veel later zijn tweede. Er stond 2 – 0 op de klok na 10 minuten, en verdiend.
Maar snel kwamen de foutenlast. Foutje achteraan en staar rond Belgisch beste en vooral ambetantste spits Rahou 2 – 1. En even later een tienmetertrap voor Charleroi en Chabai 2 – 2. Maar een fantastische Dahmani bracht zijn ploeg opnieuw op voorsprong 3 – 2, maar het bleef op en neer gaan en Canaris zorgde voor de 3 – 3 ruststand.
Na de pauze zelfde spelbeeld, een afwachtend Charleroi, een hard werkend Noorderwijk. En daar was opnieuw de voorsprong Kribicha 4 – 3. Zou een stunt mogelijk zijn? Het leek er meer en meer op. Tot de 2e scheidsrechter Dahmani zijn tweede gele kaart gaf, de eerste was al volledig onverdiend, de tweede was een foutje van zijn medespeler.
Twee keer geel is rood en de beste speler naar de kant en 3 minuten met vier. Maar het Real van vrijdag kon dat. Het bleef 4 – 3. Rahou en Salhi mochten aan alle Real truitjes gaan hangen, maar een fout of kaart, nee hoor. Rahou had al lang zijn 2e gele kaart moeten krijgen maar net hij, topspits bracht Charleroi terug in de match met de 4 – 4 en direct nadien de 4 – 5.
Kopjes naar beneden denk je dan maar nee hoor. Met een vliegende keeper (echt waar Morad Talhaoui) ging Real op zoek naar de gelijkmaker en onze keeper bracht zijn ploeg op 17 seconden van het einde zijn ploeg op 5 – 5. Feest in de Mixx.
Maar het mocht niet zijn want de laatste corner, 3 seconden voor het einde en wie stond daar "rode" Rahou en 5 – 6. Hoe onrechtvaardig kan sport zijn. Toch chapeau. Volgende week alweer een thuismatch, tegen Rosselies, zonder Dahmani maar met alle inzet van de wereld. Dit Real is niet dood.