• Shares

Nummer 1 van de wereld. Halve finalist op het WK. Slechts één match verloren in 2018. De beste keeper van het WK in de rangen. En 2-0 voor na twintig minuten. Er was geen vuiltje aan de lucht. Was het arrogantie? Was het nonchalance? Was het een collectieve offday? Wat het zeker was: een blamage, een vernedering, een drama. Er was te weinig agressiviteit, te veel verdedigend geklungel en te weinig creativiteit. Uitgeschakeld in een groep met Zwitserland en IJsland. Nochtans was iedereen bij de loting nog diep teleurgesteld met een loting tegen deze twee ‘kleintjes’. Niemand in België die er rekening mee hield dat België groepswinst zou mislopen.

Thorgan Hazard (x2)

Het was een wedstrijd die België in zijn zetel moest uitspelen. Met een 0-1 na 65 seconden. Dacht Nico Elvedi even dat hij met Borussia Mönchengladbach aan het voetballen was? Want hoe verklaar je anders dat hij in zijn eigen zestien plots de vrijstaande Thorgan Hazard – doorheen het jaar zijn ploegmaat in de Bundesliga – aanspeelde? Die bleef kalm en stiftte deze gouden mogelijkheid over Yann Sommer, zijn andere ploegmaat in de basis bij de Zwitsers. Binnen de twintig minuten maakte Hazard II zelfs zijn tweede doelpunt van de avond: 0-2. Het twaalfde doelpunt van het seizoen al voor Thorgan Hazard. Van een topvorm gesproken. En de Rode Duivels zaten op rozen. Of dat dachten ze toch. Vier keer scoren, dat zou toch niet meer lukken voor die Zwitsers?

Paniek bij de Duivels

Toch wel, dus. Je zou denken dat het nummer 1 van de wereld de match na zo’n vroege dubbele voorsprong wel snel even zou uitspelen. Zelfs bij de 1-2 - een strafschopdoelpunt van Rodriguez na een fout van Chadli - was er eigenlijk nog geen vuiltje aan de lucht. Maar toch veranderde plots het spelbeeld. De hoge druk van de beweeglijke Zwitsers, gecombineerd met nodeloos inzakken zorgde plots voor paniek in de Belgische defensie. De keuze van Roberto Martinez voor Nacer Chadli in de basis bleek een foute beslissing, Dedryck Boyata trapte de ballen te wild weg zonder bestemming, zelfs Vincent Kompany had het lastig met de pressing van de beweeglijke Zwitsers. Alleen Toby Alderweireld hield zich nog wat staande, maar dat volstond niet.

Dries Mertens

Onrechtstreeks lag ook de keuze voor Dries Mertens als diepe spits aan de basis van de Zwitserse remonte. Want als de thuisploeg hoog druk zette, kon België niet teruggrijpen naar het plan-B van de lange bal richting een stevige spits. Normaal staat er een Lukaku, Batshuayi of Benteke vooraan. Daar kan je de bal eens naartoe knallen als het warm wordt achteraan. Die optie was er niet en het uitvoetballen lukte plots niet meer.

Het moet ook gezegd: Xherdan Shaqiri was enorm goed. Zijn dribbels, zijn doorsteekpasses, ze zorgden voor veel gevaar. Toen hij slim in de rug van Boyata de zestien indook en Seferovic bediende was nog voor het halfuur de 2-2 een feit. En diezelfde Seferovic mocht helemaal vrijstaand nog voor de rust de 3-2 binnen trappen.

Schlemiel doet het

Omdat België een uitdoelpunt meer had dan de Zwitsers was het bij 3-2 nog steeds groepswinnaar, maar de Rode Duivels waren helemaal het noorden kwijt. Zwitserland bleef de dominantie ook na de rust doortrekken. Maar Seferovic liet de 4-2 liggen toen hij na een doorsteekpass – tussen Kompany en Boyata – alleen voor Courtois de bal naast plaatste. Maar iets voorbij het uur was het dan toch prijs. Uitgerekend de schlemiel van de eerste helft - Nico Elvedi - kon de bal in de rug van Boyata binnenkoppen. De voorzet was niet toevallig van Shaqiri en kwam niet toevallig vanop de linkerflank van Chadli, die niet veel later dan ook vervangen werd door Batshuayi. De blamage werd alleen maar groter toen Seferovic er in het slot met zijn derde van de avond zelfs nog 5-2 van maakte.