"Het provinciale partijbestuur heeft gekozen. Liever een halve gedeputeerde minder, dan 6 jaar met Peter Bellens in zee gaan. Ik versta dat niet." Herentalse Bellens stopt zijn ontgoocheling niet weg. Hij wil niet natrappen, maar wil zijn verhaal kwijt.
De Antwerpse CD&V mag geen twee, maar slechts anderhalve gedeputeerde leveren in de provincieraad. Mireille Colson (N-VA) volgt wellicht na drie jaar Ludwig Caluwé (CD&V) op.
Dat komt omdat Peter Bellens (CD&V) afhaakt (?) en zijn partij dus geen zes, maar slechts vijf verkozenen heeft.
De N-VA, die de grootste van de twee coalitiepartners in het volgende provinciebestuur is, eist daarom een half mandaat meer.
Peter Bellens is de kop van jut.
De politicus, die ondanks bijna 21.000 voorkeurstemmen aan de kant is geschoven, wil één keer uitleggen waarom hij het been stijf houdt.
Peter Bellens is 54. Hij was gemeenteraadslid in Herentals van 2006 tot 2012 en volgde in 2011 Ludo Helsen op als gedeputeerde in de provincie Antwerpen.
Zijn harde werk in het provinciebestuur ontging de kiezer niet. De man die zichzelf tijdens de campagne omschreef als Kempenknokker, behaalde 20.971 voorkeurstemmen.
Z ijn partij, de CD&V, haalde in het arrondissement drie van de negen zetels voor de provincieraad.
Maar dan volgde de koude douche.
'In een afgeslankte deputatie mocht de CD&V nog twee van de vier gedeputeerden leveren. Een van die twee moest een vrouw zijn.
Het ging daarom tussen Peter Bellens en Ludwig Caluwé. Het provinciale partijbestuur koos voor Ludwig Caluwé.'
Drie van de negen zetels, houdt de CD&V daar dan geen rekening mee?
'Ik had verwacht van wel. Maar blijkbaar hebben ook andere dingen meegespeeld. In een democratie duidt de kiezer de raadsleden aan en de partij de uitvoerende mandatarissen. Dat begrijp ik.
Maar vanaf welk moment wordt een politicus incontournable? Wanneer zet een politicus zo'n prestatie neer dat een partij moet zeggen: 'Oké, daar is geen discussie meer over. Die nemen we?'
Wouter Beke : '20.971 voorkeurstemmen is blijkbaar niet voldoende'
'Ik heb het aan Wouter Beke gevraagd. Moeten het 137.000 voorkeurstemmen zijn, zoals Inge Vervotte destijds? Of de 120.000 die Kris Peeters, eveneens op een provinciale kieslijst, haalde?
Kunt u mij dat zeggen, want 20.971 op een arrondissementele kieslijst is het blijkbaar niet. Hij heeft me geen antwoord gegeven.
U wist vooraf dat het moeilijk zou worden, want er waren maar vier mandaten te verdelen.
'Dat klopt. Maar vooraf had de CD&V met de N-VA overlegd en was er de bereidheid om samen een coalitie te vormen als de CD&V zes zetels zou kunnen halen. We haalden er twee in het arrondissement Antwerpen, één in Mechelen en drie in de Kempen'
Ik haalde in de Kempen 30% van de stemmen.
'Die zesde zetel, die zo belangrijk was om met de N-VA een bestuursmeerderheid met elk twee gedeputeerden te kunnen vormen, had ik aangebracht. Dan is het toch logisch dat ik een van die twee gedeputeerden zou worden?
Dan verwacht ik dat mijn partij mij daarin volgt. Dat heeft ze niet gedaan. Ludwig wilde zich niet terugtrekken. Dus kwam er een stemming.'
In die stemming heeft u het niet gehaald. Waarom niet?
'Laat ons zeggen dat in de stemming onvoldoende rekening is gehouden met a) het gepresteerde werk, b) de visie en c) het aantal voorkeurstemmen.
Er waren 44 stemgerechtigden. Het resultaat was 22 voor Ludwig, 21 voor mij en een onthouding. Die stemming is correct verlopen.
Dat Ludwigs dochter bij de jonge CD&V'ers stemmen voor haar vader heeft geronseld, mag ik haar niet kwalijk nemen.
Dat zouden mijn dochters voor mij ook doen. Maar ik vind het onrechtvaardig dat in dit geval twee democratische processen botsen.
De kiezer had een duidelijk signaal gegeven dat het werk dat ik heb gepresteerd, naar waarde is geschat en de kiezer wilde dat ik dat werk zou kunnen voortzetten. Ik beschouw die stemming in het partijbestuur als een grove onrechtvaardigheid.
Ik heb een beroep gedaan op het moreel gezag van onze voorzitter, Wouter Beke, om te zeggen dat dit niet is wat onze kiezers willen. Ik denk dat Wouter daarvoor wel moeite heeft gedaan, maar het heeft niets uitgehaald.'
Heeft de CD&V voorgesteld om het mandaat in twee te delen?
'Dat voorstel heb ik voor de stemming al gekregen. Dat ik drie jaar gedeputeerde zou zijn en twee jaar schepen in Herentals.
Maar dat botst met mijn ideeën over politiek. Ik noem dat oude politieke cultuur. Ik wil een zetel waarop ik op basis van mijn verkiezingsresultaat recht heb, niet delen.
Ga je akkoord met vier jaar en twee jaar?
'Hebben ze me dan gevraagd. Nee.
Ik vind dat die zetel niet ter discussie mag staan. Ik wil niet meer, maar ook niet minder dan waar ik recht op heb. Ik geef toe dat ik een emotionele beslissing heb genomen, maar anders zou ik niet consequent zijn met mezelf. Ook een plaats in een kabinet van een minister heb ik afgewezen.
De prijs die ik betaal, is hoog. Het valt me zwaar dat ik niet meer kan opkomen voor de belangen van mijn kiezers en voor de Kempen.
Niets in de provincie, en niets in Herentals?
'Ik zit nog in de provincieraad én in de gemeenteraad. Ik weet nog niet wat ik daarmee gaan doen. Ik weet alleen dat ik niet overstap naar een andere partij. Ik ben een aanhanger van Daens.
Zijn drijfveer, de strijd voor sociale rechtvaardigheid, is voor mij cruciaal.
Er is een grote kans dat ik de politiek verlaat en misschien al snel. Ik wil die beslissing nu nog niet nemen.
Maar ik wil de partij die me net heeft afgewezen, nu niet voorthelpen.
'De N-VA heeft dat opgemerkt en gezegd: de CD&V is niet meer met zes, dus heeft ze geen recht op twee gedeputeerden.
Daardoor moet de CD&V een half mandaat inleveren en volgt Mireille Colson uit Herselt na drie jaar Ludwig Caluwé als gedeputeerde op.
Ik denk dat dit het scenario is. Sommigen zullen mij een gebrek aan loyaliteit verwijten. Ik vind dat Ludwig die stap terug had moeten zetten. Hij zit 40 jaar in de politiek, is fin de carrière. Hij zou de legislatuur toch niet uitdoen.
Ik vind het jammer dat Wouter Beke niet naar het provinciaal bestuur is gestapt om dit bij te sturen, al begrijp ik zijn houding wel. De kiezer heeft de machtsverhoudingen bepaald. De partij is daarvan afgeweken.
Die onrechtvaardigheid is zo groot dat ik me door mijn partij in de steek gelaten voel.
Heeft dat ook gevolgen voor de politiek in Herentals?
'Ik sluit dat niet uit. Ik heb geen recht op een schepenmandaat in Herentals. Ik heb de voordrachtakte mee ondertekend. Maar de nieuwe coalitie heeft maar één zetel op overschot, 15 op 29.
Ik ben die vijftiende. Men mag mij vandaag niet vragen wat ik ga doen. Ik ben emotioneel niet stabiel genoeg om nu een rationele beslissing te nemen. Maar dit is een probleem, en de partij wist dat vooraf.'
Nu heb je geen chauff eur meer?
'En zoveel andere dingen niet meer. Ik ben bereid die prijs te betalen. Ik besef dat in deze krant morgen vissen worden gerold en dat men mij overmorgen is vergeten.
Iedereen gaat verder en ik blijf een tijdje staan.
Daarna hoop ik dat ik weer verder kan. Ik kan weer les gaan geven. Ik heb mijn oude school al gecontacteerd. Ik ben alleen blij dat ik hier aan mijn kiezer heb kunnen vertellen waarom ik dit heb gedaan.
Dat de CD&V liever een half mandaat inlevert, dan mij zes jaar te gunnen, begrijp ik niet.
Ik wil het proces niet beïnvloeden, alleen mijn kant van het verhaal vertellen en hopen dat ik niet verbitterd en verzuurd geraak. Maar daarvoor zoek ik wel professionele ondersteuning.'
Bron GVA - 20/11/18 - Guy Van Nieuwenhuysen - dit artikel werd gereproduceerd met toestemming van de uitgever, alle rechten voorbehouden – Nnieuws License2Publish.