Vandaag om 10:39 | Bron: BELGA
Philippe Moureaux, oud-burgemeester van de Brusselse gemeente Sint-Jans-Molenbeek en oud-minister in verschillende federale en deelstaatregeringen voor de PS, is zaterdag overleden. Dat meldt zijn dochter Catherine. Moureaux leed al geruime tijd aan kanker. Hij werd 79 jaar.
Moureaux was van 1998 tot 1992 vicepremier in de twee laatste regeringen van Wilfried Martens. Van 1993 tot 2012 was hij ook burgemeester van Molenbeek. Na de terreuraanslagen in Parijs en Brussel kreeg hij zware kritiek, omdat zijn beleid het moslimradicalisme in de hand gewerkt zou hebben. Moureaux verdedigde zich onder meer in een boek tegen die aantijgingen.
In de jaren 80 en 90 zat hij op verschillende sleutelposities in federale en deelstaatregeringen: Justitie, Institutionele Hervorming, Binnenlandse Zaken en Sociale Zaken. Hij leidde in de jaren 80 twee Franse gemeenschapsregeringen.
Leidend figuur
Binnen de eigen partij was Moureaux jarenlang een leidend figuur: hij was goed 20 jaar lang ondervoorzitter en stond jarenlang aan het hoofd van de Brusselse federatie van de PS.
Hij had in maart vorig jaar bekendgemaakt dat hij aan kanker leed, en liet toen al weten dat hij geen kandidaat meer zou zijn bij de gemeenteraadsverkiezingen. Enkele dagen voor die verkiezingen werd hij voor het laatst in het openbaar gezien.
Zijn familie laat weten dat zij die dat wensen Moureaux eer kunnen komen betuigen, dinsdag tussen 9 en 16 uur in het gemeentehuis van Molenbeek. De begrafenis zal gebeuren in intieme kring.
“Staatsman: oprecht en loyaal”
Vanuit verschillende hoeken komen reacties op het overlijden van Brussels PS-boegbeeld Philippe Moureaux. Kopstukken van andere partijen wijzen op de hevige discussies die ze met Moureaux uitvochten, maar prijzen tegelijk zijn “diepe overtuigingen”. Velen brengen de antiracismewet waarvan hij de geestelijke vader was in herinnering.
“In de politiek hebben we vaak de degens gekruist met Philippe Moureaux”, meldt premier Charles Michel op Twitter. “Hij was een man van diepe overtuigingen. Laat ons vooral de antiracisme- antixenofobiewet herinneren, die het samenleven aanmoedigt.”
Vanuit de PS komt veel lof op het werk van Moureaux. PS-voorzitter Elio Di Rupo beklemtoont Moureaux’ “aanhoudende aandacht voor de zwaksten en de meest kwetsbaren in onze samenleving”. “Ik heb altijd kunnen reken op deze staatsman, op zijn oprechtheid en zijn loyauteit. Hij heeft nooit afstand genomen van zijn zin voor het algemeen belang en zijn sterke socialistische overtuigingen.”
Paul Magnette, burgemeester van Charleroi, omschrijft Moureaux als “passioneel socialistisch en Brussels, bron van wetenschap en geschiedenis, voorbeeldig universalist, geduchte houwdegen en kameraad, bewaker van het geweten van links”.
Ook Rudi Vervoort, huidig Brussels minister-president, verwijst naar de antiracismewet. “Daarom, om zijn luisterbereidheid en zijn empathie is het een groot staatsman die ons verlaat, en met wie ik het geluk gehad heb een groot vertrouwen opgebouwd te hebben. We zullen zijn licht missen.” Voor Brussels burgemeester Philippe Close verliest de socialistische familie een van zijn boegbeelden. “Hij zal altijd een man blijven die zijn vermogen voor verontwaardiging intact heeft kunnen houden.”
Van over de taalgrens komt CD&V-voorzitter Wouter Beke met een eerbetoon. “Stevige robbertjes mee uitgevochten. In de Senaat en vooral in kader van 6de staatshervorming. Vaak grote verschillen in visie, maar iemand die het gesprek aanging en trouw was aan een akkoord. Respect.” CD&V-vicepremier Kris Peeters zal Moureaux herinneren als de initiatiefnemer van de antiracismewet.
Via Twitter noemt Groen Moureaux een “groot symbool die politiek afgelopen decennia in belangrijke mate mee vorm gaf”.
Politicoloog Dave Sinardet noemt de antiracismewet, maar ook het feit dat Moureaux betrokken was bij vijf van de zes staatshervormingen en zo mee vorm gaf aan het Brussels gewest.
Johan Leman, bekend van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en voor Racismebestrijding (nu Unia), kende Moureaux van in Molenbeek. Voor hij bij het Centrum aan de slag ging, leidde Leman in Molenbeek de vzw Foyer. Leman komt terug op de kritiek die Moureaux kreeg na de aanslagen in Parijs en Brussel. “Op Foyer hebben we altijd als analyse gehad dat dit niet op het beleid van een persoon terug te voeren is, maar het resultaat is geweest van Europese, Belgische en Brusselse disfuncties, van disfuncties tussen veiligheid, gerecht en politie (niet alleen in België trouwens), gekoppeld aan een geopolitieke ligging van Brussel.”
Met de medewerking van