Denise Betsema dook als eerste het veld in en zou die positie in de eerste ronde niet meer afstaan. Ze legde een hoog tempo op, enkel Loes Sels, Sanne Cant en Lucinda Brand slaagden erin bij haar te blijven. Na die eerste ronde leidde dus een kwartet de dans, een groepje met Ceylin Alvarado, Ellen Van Loy, Katie Compton, Laura Verdonschot en Maud Kaptheijns volgde op vijf seconden.

Het snelle parcours zorgde ervoor dat er weinig verschillen konden worden gemaak. Betsema hield even in, Alvarado kon de aansluiting maken. Net toen Betsema andermaal aan het versnellen was, maakte ze een slipper waardoor het tempo even stokte vooraan en ook andere dames wisten aan te pikken.

Na drie rondes zagen we negen leiders, een grote kopgroep dus, net zoals bij de beloften eerder op de dag. Het was Brand die in de vierde en voorlaatste ronde de kop nam en het tempo de hoogte injoeg. De kopgroep werd uiteengeslagen, Cant en Betsema moesten stevig uit hun pijp komen om haar te volgen. Sels liet een gaatje, net zoals Verdonschot al zou die zich niet meteen gewonnen geven.

Bij het ingaan van de laatste ronde telde Brand een kleine bonus van twee seconden op Cant en vijf op Betsema. Onze landgenote dichtte het gaatje in het veld en we kregen een spannend slot. Verdonschot sloot nog net aan voor de laatste rechte lijn, maar zou er bij de sprint niet meer aan te pas komen.

Brand begon in die sprint op kop en hoewel Cant vanuit tweede positie uitstekende geplaatst zat, slaagde ze er niet om krachtpater Brand te remonteren. De zege voor de Nederlandse van Sunweb dus, Cant werd tweede, Betsema derde.

Vierde seizoenszege

Na de Wereldbeker in Namen, de Druivencross in Overijse en de Wereldbeker in Tabor mocht Lucinda Brand nu ook in Loenhout juichen, voor het eerst in haar carrière.

“Dit had ik niet meteen verwacht”, liet ze vrijdag na haar zege optekenen. “Natuurlijk, dit is een snel parcours, maar dat het hier tot een sprint zou komen waarbij ik aan het langste eind trok, had ik niet gedacht. Precies daarom probeerde ik de wedstrijd hard te maken, de anderen uit het wiel te rijden, maar dat lukte niet. In de sprint zelf zat ik echt wel op mijn tandvlees. Het was nog lang naar de finish en het was zaak om niet te vroeg aan te zetten. Ik ben echt wel blij met deze zege, hier reed ik mijn eerste internationale veldrit en nu sta ik mooi mee op die erelijst.”

Sanne Cant moest vrede nemen met een tweede plek. “Ik zat uitstekend geplaatste voor die sprint, maar Lucinda had echt nog heel veel kracht op het eind. Ik raakte haar niet voorbij. Ik had hier graag voor de vierde keer gewonnen, maar dat is jammer genoeg niet gelukt.”

Cant verstevigt wel haar leidersplaats in het klassement en telt nu 1:32 voorsprong op Loes Sels en 3:49 op Nikki Brammeier.

Meest Gelezen

Meest bekeken