Het ingedommelde Vigata (een niet bestaand stadje op Sicilië, dat gelijkenissen vertoont met Camilleri’s geboortestad Porto Empedocle, red) wordt opgeschrikt door een Zweedse filmploeg, compleet met hoogblonde voluptueuze actrices, die er hoopt de sfeer van eind de jaren vijftig terug te vinden. Alsof dat nog niet genoeg is, overvallen twee gemaskerde mannen een klas vol tieners. Al lijkt er niet echt sprake van een terroristische actie. Brood genoeg op Montalbano’s plank. En dan dient er zich nog een mysterie aan: zes super 8-filmpjes waarop telkens hetzelfde stuk muur te zien is, over een tijdspanne van zes jaar. De sleutel tot een oude zaak? Camilleri levert opnieuw een schitterende miniatuurtje af, waarin de filosofisch ingestelde politiecommissaris zich als een tweede Maigret behoedzaam door een wereld begeeft, die eigenlijk de zijne niet is. De manier waarop de auteur aan het eind alle eindjes aan elkaar knoopt, vergt wel enig inlevingsvermogen van de lezer. De koek moet niet altijd even netjes zijn voorgesneden…

Serena Libri, 293p