Brunetti lijkt er, dobberend op het water, inderdaad tot rust te komen, tot Davide Casati, de huisbewaarder van de villa, na een heftige storm verdwijnt. Niemand heeft ook maar enig idee waar de man zou kunnen zijn. Brunetti voelt het jeuken, zet zijn vakantieplannen opzij en start een onderzoek naar wat zijn wat oudere vriend mogelijk is overkomen. Hij heeft alvast één verrassend aanknopingspunt: Davide, een imker, was zeer ontdaan over het feit dat zijn bijen telkens weer op een vreemde manier doodgingen. Zit er misschien iets vreemds in de lucht op Sant’Erasmo? Of veeleer in de bodem?  Donna Leon blijft haar gedistingeerde inspecteur ook nu weer hondstrouw. Al heeft ze hem gaandeweg wel zien veranderen. “Hij is, net als de wereld, een stuk grimmiger geworden.” De Amerikaanse auteur neemt in dit boek alle tijd om haar eigen bezorgdheid over de mondiale evolutie te ventileren, wat helaas resulteert in een, euh, nogal waterachtige misdaadroman.

Cargo, 333p