Zita, Nono, Valerie en Koen keerden terug naar 1979. Foto: vtm
Vandaag om 02:00 door Tom De Leur
Koen Wauters (51) keert in Groeten Uit terug naar 1979, het jaar waarin hij zijn twaalfde verjaardag vierde en zijn vrouw Valerie De Booser (39) geboren werd. Het is de eerste keer dat we de zanger van Clouseau met zijn hele gezin in een tv-programma zien. Voor Zita (14) en Nono (12) werd het topweekend, want ze mochten zelfs met de auto rijden.
In 1979 keek de kleine Koen Wauters op televisie naar de sprekende poppen van The Muppet Show, naar de vuurgevechten en achtervolgingen in Starsky and Hutch, naar Dallas-acteur Patrick Duffy die zich als een vis in het water voelde in Man van Atlantis én naar Roots, een Amerikaanse serie over de slavernij. “Vooral Roots over die Afro-Amerikaanse slaven kwam geweldig hard binnen”, vertelt Koen Wauters, “We keken er met het hele gezin naar. Dat gebeurde toen veel vaker dan nu: niemand had een smartphone en je keek televisie op het moment dat het werd uitgezonden. Het is ongelooflijk hoe hard de tijden op dat vlak zijn veranderd. Voor de opnames van Groeten Uit moest het hele gezin alle smartphones afgeven, een weekend lang. Mijn kinderen hebben die van hun zonder morren afgegeven, maar ze vonden het ook niet erg hem terug te krijgen.”
“Het was trouwens op vraag van de kinderen dat ik heb toegezegd voor dit programma. De makers hadden me al een paar keer eerder gevraagd, maar het paste nooit in mijn agenda. Nu kon het wel. Ik vond het leuk om te doen, al was het maar om het enthousiasme van mijn kinderen te eren.” Grappig detail: 1979 is het geboortejaar van Valerie De Booser, de vrouw van Koen Wauters. “Zij was twaalf in 1991, dat is toch een verschil. Ik vond dat Valerie er fantastisch uitzag in de kleren van toen. Ik denk wel dat ze ons kleren van begin jaren zeventig gegeven hebben, want die broeken met olifantenpijpen heb ik nooit gedragen.”
Geen zorgen
Net als zijn eigen kinderen had de Koen Wauters van 1979 geen zorgen aan zijn hoofd. Hij woonde als jongste in een gezin van zes in Sint-Genesius-Rode en besteedde al zijn vrije tijd aan voetbal. “In 1979 zijn we van een klein rijhuis naar een halfopen bebouwing verhuisd, nog altijd binnen Sint-Genesius-Rode. We woonden met acht in dat rijhuis, het werd gewoon te klein. In het nieuwe huis sliepen mijn broer Kris en ik nog samen op een kamer, maar we zijn wel geëindigd met een kamer apart. Mijn school lag op wandelafstand en het voetbalveld lag nooit veraf. We zijn voor dit programma teruggekeerd naar Sint-Genesius-Rode. Het hoogtepunt van het weekend moet toch de kermis zijn geweest. Niet dat mijn kinderen daar nooit eerder waren geweest, maar rond kermis hangt toch altijd iets van nostalgie. An Lemmens zat aan de kassa van de botsauto’s, dat plaatje klopte perfect. Het was wel berekoud, onze vingers vroren bijna vast aan het stuur. Maar het zijn geweldige momenten die ze ons niet meer kunnen afnemen.”
Voor Zita en Nono Wauters werd het een leerrijk weekend. Het was aanpassen aan de technologische stap achteruit: “Zij kunnen muziek met een druk op een knop beluisteren, met een platendraaier is dat wel even anders. Wij waren als kind heel bezorgd om een kras te maken op een vinylplaat, voor Zita en Nono was dat wennen. Nono speelt net als heel veel leeftijdsgenoten het spel Fortnite op zijn computer, in 1979 moesten we het met Pong doen: een heel eenvoudig tennisspelletje met twee streepjes en een puntje dat je op televisie kon spelen. Nu speelt Nono spelletjes via het internet met kinderen van over de hele wereld, maar toch kon het spelletje Pong hem nog wel boeien.”
Telefoonboek
“Mijn kinderen verbaasden zich ook over het telefoonboek. Ze wisten dat er zoiets bestond als een Gele Gids met allerlei producten en diensten, maar ze vonden het vreemd dat er ook een witte gids was. Ze konden niet geloven dat ieders telefoonnummer daar gewoon in stond.”
Nog een hoogtepunt van het weekend: de rijles. Bij Koen Wauters stond er vroeger een Renault R4 voor de deur, dat was nu opnieuw het geval. “Het is ongelooflijk dat we in die tijd met acht mensen in zo’n kleine auto pasten; je moest echt drie kinderen in de koffer duwen. Speciaal voor dit programma hadden ze een straat met één richting afgezet en mochten de kinderen ook achter het stuur kruipen. Ze waren er direct mee weg. De derde versnelling van de Renault had ik hen wel verboden; die is trouwens ook heel moeilijk te vinden. Zita zei dat ze voortaan liefst zelf wil rijden, maar ze zal toch nog even moeten wachten.”
Groeten Uit, VTM, 20.35u
Met de medewerking van