De Britse Lucy Lester, een alleenstaande moeder van 27 jaar, kende de popster via haar vader, acteur Mark Lester. Hij was een goede vriend van Michael Jackson en had hem in de pers eerder al verdedigd tegen de beschuldigingen, maar nu springt ook zijn dochter in de bres. Ze zegt dat ze ervan overtuigd is dat hij onschuldig is en nooit iets heeft gezien dat kan suggereren dat hij tot kindermisbruik in staat zou zijn. En het is niet dat ze hem amper kende, zegt ze: Jackson leerde haar de moonwalk, ze hebben ooit kerst samen gevierd en zijn kinderen waren als neven en nichten voor haar.

“Ik geloof niet dat hij gedaan heeft waar ze hem van beschuldigen”, zegt ze aan het Britse Gloucestershire Live. “Dat mensen die hem niet kennen dingen over hem zeggen, is misschien nog het moeilijkste van al. Ik kan spreken uit persoonlijke ervaring en Michael was een lieve familieman. De persoon die wordt beschreven ligt zo ver van de Michael die ik kende. Niets heeft me ooit doen voelen dat de beschuldigingen waar zouden kunnen zijn.”

Drie dagen voor dood gebeld

De beschuldigingen over kindermisbruik worden in de documentaire Leaving Neverland tien jaar na Jacksons dood geuit door twee mannen van intussen 36 en 40 jaar. Het is door die documentaire dat Lucy haar stilzwijgen na jaren doorbreekt. “Drie dagen voor zijn dood heb ik hem nog gebeld. Hij vroeg waarmee ik bezig was en stelde me voor om met enkele vrienden naar zijn concert te komen.” Maar enkele dagen later hoort ze dat hij naar het ziekenhuis werd gebracht. “Twee weken na zijn dood was ik jarig en in de clubs waar ik uitging, draaiden ze zijn muziek als eerbetoon. Toen een van zijn liedjes speelde, kreeg ik een breakdown in de club.”

Down to earth

Verder haalt ze in het interview herinneringen op aan de superster. “Terwijl mijn vader en Michael praatten, brachten zijn kinderen en ik tijd door met elkaar. We bestelden pizza, chips en ijs bij room service en keken films. We spendeerden zoveel tijd dat we nichten en neven leken. Op een dag verveelden we ons zo erg dat Michael het met zijn security geregeld kreeg om ons naar de cinema te laten gaan, naar Bolt in 3D. Omdat zijn kinderen normaal altijd maskers droegen als ze naar buiten gingen, werden ze niet eens herkend. En als hij ons zag, gaf hij ons een knuffel en vroeg hij ons normale dingen, zoals hoe wet het op school deden. Hij was heel down to earth.”