• Shares

LEES OOK.

“Het was altijd een droom van mij om alle Monumenten te winnen, vandaag ben ik weer een stap dichterbij dat doel”, aldus de intussen 36-jarige Gilbert. “Het is zeer speciaal, veel mensen zeiden dat ik dit niet kon en waren een beetje pessimistisch. Maar ik heb twee jaar geleden de Ronde van Vlaanderen gewonnen en nu ook Parijs-Roubaix. Ik heb mezelf aangepast als renner, ik ben getransformeerd van puncher naar kasseispecialist. Ik heb hard gewerkt om voor die Grote Vijf te gaan: enkel Milaan-Sanremo ontbreekt nog.”

Trainen in de bergen

“In de Ronde was ik volledig leeg omdat ik de dag ervoor ziek was”, vertelde Gilbert over de voorbije week. “Dat was teleurstellend, want ineens was alles weg. Ik ben nadien teruggekeerd naar Monaco, waar ik in de bergen veel getraind heb. Dat heeft mij goed gedaan, dat had ik nodig. De conditie kwam meteen terug en het vertrouwen ook. Als je die twee hebt, kan je veel doen.”

“Ik heb tactisch de perfecte koers gereden”, zei de winnaar over zijn wedstrijd. “Ik kon alles in mijn voordeel draaien door vroeg aan te vallen. En Nils Politt was de ideale metgezel. We hebben niet gerekend en gewoon gereden. Aan het einde van de wedstrijd wint dan de beste, en gelukkig ben ik dat. Ik draag deze overwinning op aan de ploeg, want voor ik hier kwam was ik een andere renner. Ik was voordien een renner die zich meer richtte op de Ardense koersen. Nu zit ik in een ploeg met een zeer goede entourage waar ik veel ervaring heb kunnen opdoen. Ik heb eerst de Ronde gewonnen met Patrick (Lefevere, nvdr.) en vandaag Roubaix, dus ik ben heel blij dat ik naar Deceuninck-QuickStep ben gekomen.”

Ook de vriendin van Philippe Gilbert was in Roubaix aanwezig. “Hij was er klaar voor. Vandaag heeft hij vanaf zijn aanval op zo’n 60 kilometer van de finish zijn wil opgelegd aan de rest. Hij was gewoon de sterkste”, klonk het klaar en duidelijk.

Lampaert dolblij met zege Gilbert én podiumplaats

“Ik zat goed in die vroege aanval, want Tim Declercq en ik waren met z’n tweeën. Dat was perfect voor ons, want we zaten altijd in een goede positie”, aldus een gelukkige Yves Lampaert. De Belgische kampioen rondde een knappe race af op de derde plaats. “Nadien zat ik ook in een perfect groepje met z’n zessen, met ook Philippe erbij. perfect omdat ik niet echt moest werken. Daarna hebben we onze voorsprong uitgebouwd, op het einde was Phil heel sterk en moest ik een paar keer terugkomen. Uiteindelijk word ik derde en daar ben ik ook zeer content mee.”

“Ik reed niet per se in dienst van Phil, maar ik zat wel op kop op de stroken waar dat goed was. Zo konden we de mannen achter ons beter onder druk zetten. En dit is fantastisch voor Phil, he. Nog één Monument en hij heeft ze allemaal. Het is een superkerel”, rondde de Belgische kampioen af.

Van Aert stikkapot, Vanmarcke huilt na materiaalpech in slotfase

Achter het dolblije duo van Deceuninck-QuickStep waren er ook enkele zeer teleurgestelde landgenoten. Wout van Aert was misschien wel dé man van de koers, maar door pech en een valpartij kon hij niet fris aan de finale beginnen. Dat toonde zich ook na de finish, want een doodvermoeide Van Aert kon voor de tv-camera’s vrijwel geen woord uitbrengen. “Ik had goede benen, maar in de laatste 30 kilometer was ik helemaal leeg. Ik kan niks zeggen, ik ben stikkapot”, was het enige dat de voormalige wereldkampioen veldrijden met moeite kon uitbrengen.

Ook Sep Vanmarcke bleef - alweer - niet van pech bespaard. De kopman van EF Education First was ijzersterk, maar werd in de slotfase genekt door pech. “Ik heb goed gereden, maar als je Carrefour de l’Arbre opdraait en je versnellingsapparaat werkt niet meer… dan is het behoorlijk pijnlijk dat de anderen wegrijden. Ze hadden mij er nooit afgereden. Ik was heel sterk, maar het was me niet gegund”, zei Vanmarcke.

“Mijn derailleur blokkeerde achteraan, waardoor ik niet meer kon schakelen. Dan ga je kapot. Op Carrefour de l’Arbre kon ik nog standhouden, maar je benen gaan meteen kapot. En het was nadien lang wachten, ik heb 10 km op mijn zwaarste verzet moeten rijden. Dat ik toch trots mag zijn op deze prestatie? Dat interesseert me niet”, aldus Vanmarcke, die in tranen zijn gezicht afwendde van de camera’s.

Meest Gelezen

Meest bekeken