“Camp Nou? Het is gewoon een voetbalstadion, geen tempel.”

Ziedaar de volledig uit de context gerukte quote van Jürgen Klopp voorafgaand aan de match. Maar die zorgde er wel voor dat de fans van Barcelona er gisteravond een heuse heksenketel van wilden maken. “Ready to colour Europe”, zo luidde de boodschap van hun gigantische tifo – in het Engels, opdat die van Liverpool het zeker zouden begrijpen.

Camp Nou is misschien geen tempel, maar het is de voorbije jaren wel een oninneembaar fort. De Blaugrana was in eigen huis al 31 Champions League-duels op rij ongeslagen – niemand deed ooit beter. Lionel Messi was erop gebrand om daar 32 stuks van te maken. Maar de bezoekers moeste niet alleen de Argentijn vrezen. Voorin liepen met Coutinho en Suarez ook twee voormalige Reds rond. Begin er maar aan. Zelf kunnen ze ook rekenen op een dodelijk trio, alleen was Firmino niet topfit, de Braziliaan begon op de bank. Mané en Salah moesten het met hun tweeën zien te rooien, met infiltrerende middenvelders in steun.

500ste Barça-goal

Liverpool begon best aardig, maar de zeldzame kansjes waren voor de thuisploeg. Rakitic legde nog terug in plaats van te trappen, Messi mikte op de (tegen het lichaam hangende) arm van Matip, en Coutinho vond landgenoot Alisson op zijn weg. Vlak na de eerste wissel van de match – Klopp bracht Henderson voor de geblesseerde Keita – was het dan toch raak. Met een listige voorzet zette Jordi Alba vier spelers op het verkeerde been en Suarez tikte al even listig binnen. De Uruguayaan stond op het kampioenenbal nog droog en kon eindelijk juichen. Te meer omdat hij na de vierhonderdste nu ook het vijfhonderdste Barça-doelpunt in deze competitie maakte. Alleen Real Madrid doet beter met 551 goals.

De gelijkmaker zat er voor rust niet meer in want aan de overkant liep er in de zone van de waarheid altijd wel iets mis. Ofwel was de voorzet net te laag, ofwel de pass net te kort, ofwel werd er gewoon goed verdedigd, ofwel trokken ze het truitje van Salah bijna uit – op een andere manier stop je hem soms niet af. Ach ja, in een halve finale heiligt het doel te middelen.

Knietje Suarez

Na rust dan maar? Het had al snel gekund. Liverpool kwam scherp uit de kleedkamer en tot driemaal toe moest Ter Stegen de meubelen redden. De Duitse doelman, bezig aan een topseizoen maar bij de Mannschaft nog altijd tweede keus na Neuer, hield tweemaal Milner van een goal en duwde ook de stevige schuiver van Salah nog in corner. Ernesto Valverde voelde dat zijn ploeg het moeilijk had en pakte zowaar uit met een defensieve wissel: Coutinho ruimde plaats voor verdediger Semedo. Niet bepaald de stijl van het huis, maar nogmaals: het doel heiligt de middelen. En dankzij die ingreep kreeg Barcelona toch weer wat meer controle over de match.

Een paar extra treffers waren natuurlijk wel welkom, met nog een terugmatch op Anfield voor de boeg – daar durft het wel eens te spoken. Geen probleem, dacht Messi, die zijn turbo aanzette. Hij wou een assist geven op Sergi Roberto, maar de bal kwam via de knie van Suarez en de paal opnieuw voor zijn eigen voeten, en hij tikte de 2-0 rustig binnen. Geen twee zonder drie, besloot hij, en geen 599 zonder 600. Tien minuten voor tijd zette Messi zich achter een vrijschop en krulde hij het leer heerlijk voorbij Alisson in de kruising. U las het goed: het was zijn zeshonderdste (!) voor Barcelona, en dat terwijl hij nog jaren voor de boeg heeft.

Boeken toe voor Liverpool, al dacht het die even weer te openen toen invaller Firmino en Salah reuzekansen kregen. Maar de eerste zag zijn bal van de lijn gekeerd en de tweede knalde tegen de paal. Rode Duivel Origi kreeg van Klopp nog wat minuten in de hoop dat híj misschien de return kon redden, maar helaas. De zware cijfers bleven op het bord en het wordt aartsmoeilijk om dit nog recht te zetten. U moet beseffen dat Messi nu ook richting nummer 700 wilt.

Meest Gelezen Voetbal

Meest bekeken

Jobat

VROOM