“Het is al een prachtig seizoen geweest”, vertelt een fiere Roel Moors. Zondag haalde Antwerp Giants de derde plek in de Champions League na een puike overwinning tegen Bamberg. “Het is de bekroning van een fantastische campagne. De hele organisatie was niets op aan te merken. Ik moet de federatie, de stad en de club bewonderen voor wat ze hier hebben neergezet het afgelopen weekend. Het Sportpaleis was tot in de kleedkamers toe heel mooi aangekleed. Een weekend om nooit meer te vergeten.”

Geen teleurstellingen

Op de vrije dag van het Final Four-weekend deelde de organisatie ook de trofeeën uit voor de beste coach, speler en team. Ismael Bako stond als center in het Team van het Jaar, Paris Lee in het tweede en Moors werd verkozen als Coach van het Jaar. “Natuurlijk is zo’n prijs een mooie erkenning, maar zonder mijn jongens had dit nooit gekund. Basketbal is en blijft een ploegsport. Ik ben blij dat mijn ploeg zondag heeft kunnen brengen wat ze het hele jaar hebben gebracht en tegen Tenerife er jammer genoeg niet goed uitkwam. Maar we hebben nergens spijt van. We mogen zeker ook geen schaamte hebben dat we tegen Tenerife hebben verloren. Ze waren beter dan ons en hebben ons gepakt op onze sterktes”, legt Moors uit.

“Dat heeft ons ook geholpen om de teleurstelling te temperen. Het besef was er dat we niet op waarde geklopt zijn. De teleurstelling was er uiteraard, maar ze hebben het heel goed opgepakt. Ook een pluim voor de fans die nog talrijk zijn komen opdagen.”

Het blijft druk

Maar desondanks het Europese topjaar, spelen de Giants vrijdag hun eerste van zes wedstrijden op negen dagen. Het seizoen blijft maar duren. “Het is het gevolg van ons parcours, hé. Ik begrijp het wel dat er bij de bond niet echt gedacht wordt aan deze scenario’s, maar ik denk dat het anders opgelost had kunnen worden. Bijvoorbeeld dat de competitie een week zou worden uitgesteld tijdens de Final Four. Het komt alle clubs ten goede. Oké, ook de clubs kunnen daarin helpen, maar de bond moet een duidelijk plan hebben en daarin ook tussenkomen”, vindt de trainer.

“Er zijn landen waarin er minstens twee dagen tussen de Europese en de binnenlandse match moeten zijn. Hier zijn die regels er niet. We speelden onze match in Nizhny Novgorod en 24 uur later moesten we in Luik spelen. Daar moet wel eens naar gekeken worden. We spelen op 14 en 15 mei twee uitwedstrijden, dus trainen is gewoon onmogelijk. Maar mijn groep is volwassen genoeg om alles heel snel op te pakken. Een tactische bespreking duurt bij hen niet lang.”

Pakt een trainer zo’n druk schema nu anders aan? “Ik pak elke wedstrijd hetzelfde aan als een andere, alleen zal het nu van dag naar dag werken zijn in plaats van week naar week. We willen als eerste die play-offs in duiken. Nu moeten we vol focussen op het resterende van het seizoen. Ik heb de spelers ook twee dagen vrij gegeven dat ze de batterijen weer kunnen opladen en dan er vol tegenaan in de wedstrijden. Nog bijleren waar nodig, net zoals zondag. De twee wedstrijden thuis en in Limburg zullen al veel duidelijk maken.”

Clubliefde

Trainer van het Jaar worden en een succesvol Europees parcours zorgt meestal voor veel belangstelling, maar hoe zit dat bij Moors? “Er zijn clubs geïnteresseerd, daar ga ik geen doekjes om winden, maar niets om concreet over te zijn”, is Moors openhartig. “Iedereen weet dat mijn hart hier in Antwerpen ligt en ik zal hier ook niet weggaan voor iets dat mij sportief niet beter zal maken. Ook het familiale speelt mee. Het financiële ook, maar dat is het laatste waar ik aan denk. De ambitie voor de buitenlandse stap is er wel, maar dan moet er echt een heel goed project op poten staan waar ik mee aan kan werken. En dat zal sowieso in het buitenland zijn dan. In België zal ik nooit voor een andere club uitkomen. Ik voel me uitstekend hier. Ik heb alle vrijheid die ik me maar kan wensen, daar moet ik ook onze voorzitter een pluim voor op de hoed steken.”