Het meest enerverende in een mensenleven is in de file staan. Ik heb eindeloos veel respect voor de mensen die dag in, dag uit staan aan te schuiven in de files richting Antwerpen of Brussel. Die wellicht al tal van andere routes hebben uitgeprobeerd, maar ook daar vast kwamen te staan. Vloeken, zenuwachtig worden, nagelbijten, in de neus peuteren, door je haren wrijven, puistjes uitknijpen en vrouwelijke bestuurders die hun make-up bijwerken: het zijn taferelen die ons al lang niet meer vreemd lijken.

Enkele dagen geleden was het ook weer zo’n dagje. In de Kennedytunnel een botsing tussen twee vrachtwagens. In geen tijd stond er een file vanaf Haasdonk. Op de radio hoor je dan een stem doodleuk ...