“Dit is héél jammer. Ik heb het er lastig mee”, was de logische reactie van Campenaerts. “Er zijn al niet veel tijdritten in grote rondes. En bij sommige - zoals die in Bologna - maak ik al geen kans door de aard van het parcours.”

“Ik heb mezelf hier met deze prestatie wel verbaasd, maar ik win niet. Dus ben ik uiteraard teleurgesteld. Nog meer dan dat ik hier vandaag bijvoorbeeld vijfde zou geworden zijn. Hoeveel tijd ik door die afgevallen ketting verloren heb? Daar wil ik mij niet over uitspreken. Ik wil de beelden niet zien om het uit te tellen, dan ga ik vannacht niet slapen. We zullen nooit weten of ik gewonnen zou hebben.”

“Ik was naar mijn doen bezig aan een heel goede tijdrit. Ik voelde mij goed, kwam zelfs dicht in de buurt van hoe ik mij voel op een dag dat ik nog volledig fris ben en geen 9 dagen Giro achter de rug heb. Maar op anderhalve kilometer van de streep viel mijn ketting er vooraan zonder reden af. Dat is héél frustrerend. Normaal gezien zeg je dan: ‘zoiets kan gebeuren’. Maar hoe kan dat dan gebeuren?”

Stress voor iedereen

Campenaerts stond plots te voet en verloor veel tijd. “Hoeveel seconden ik hier verlies, valt moeilijk in te schatten. We waren niet voorbereid op een fietswissel. Ik geraakte niet in mijn pedalen. De ketting van mijn vervangfiets lag op een groot verzet. En dan moest ik zo op het zwaarste gedeelte van het parcours opnieuw starten. Normaal gezien word je dan ook op gang geduwd, maar dat was niet het geval. Nu goed, op zo’n moment is het stress voor iedereen. Zowel voor mij als voor de mecanicien. Ze maakten wel de goeie beslissing om mij op een wegfiets in plaats van een tijdritfiets te zetten want het was alleen nog maar bergop. Nog een geluk dat de pech op anderhalve kilometer van de meet plaatsvond. Dat is kort genoeg om puur op adrenaline de finish te halen. Als je dit voorhebt op tien kilometer van de streep, begint dat toch in je hoofd te malen. Maar ondanks dat kan je alle verloren tijd niet meer goedmaken.”

Toch vertrouwen

Ondanks de fietswissel verpulverde Campenaerts de tot dan beste tijd met bijna twee en halve minuut. “Dat maakt het extra frustrerend. Ik wou hier bewijzen dat ik ook op een lastig parcours een degelijke uitslag kan rijden. Ik wou vandaag iets rechtzetten na de openingstijdrit. Maar als ik met dit gevoel de afsluitende tijdrit in Verona kan rijden, zal ik dicht bij de zege kunnen zitten. Ik hoop dat tegen dan Primoz Roglic iets meer geleden zal hebben dan nu. Want ik denk dat ik op dit moment al meer heb afgezien dan hem. We hebben deze week al 1.500 kilometer afgelegd, dat is voor iedereen op onze bus een record. En met de voorbereiding op mijn werelduurrecordpoging ben ik dat al zeker niet meer gewoon. Wat me wel hoopvol stemt: vroeger kon ik zo’n prestatie halfweg een grote ronde niet leveren. Nu lukte het wel. Dit geeft veel vertrouwen voor de afsluitende tijdrit. Als is het nog lang tot dan.”

Campenaerts arriving on his road bike, set's new fastest time, 52.03

— the Inner Ring (@inrng)

VROOM

Jobat