Ik zou mezelf niet bepaald conservatief noemen. Mijn levensmotto luidt: “Je kan je leven niet verlengen, maar je kan het zonder probleem verbreden.” Ondanks mijn zelfverklaarde ruimdenkendheid besefte ik het voorbije weekend hoezeer ik ook van tradities hou. Het begon al zaterdagmiddag toen ik in het centrum van Mechelen werd tegengehouden door een tiental jonge vrouwen. In het kader van een vrijgezellenfeest waren ze op pad door de stad. De aanstaande bruid kreeg van haar vriendinnen de opdracht om een tekening van mij te maken. Het zijn dingen waar ik normaal met een brede boog omheen ga, maar deze keer was de straat daar te smal voor. Ach, het viel uiteindelijk nog mee. De dames vonden het leuk en ik ontken niet dat zoveel vrouwelijke aandacht mijn ego streelde. En … tradities zijn er om in ere te houden. Dat vindt men ook bij de Postzegeldrukkerij van bpost. Die is dit jaar 150 jaar in Mechelen gevestigd. Dit weekend leerde ik dat 10% van de postzegels nog steeds met de hand gegraveerd wordt. Een klus die per zegel makkelijk honderd werkuren in beslag neemt. Guillaume Broux is de enige man in België die deze job doet. Als hij met pensioen gaat, dreigt deze mooie traditie jammer genoeg verloren te gaan. Gisteren was er in onze stad dan weer de Hanswijkprocessie. Een evenement met een traditie van bijna 750 jaar. Ik schaam mij dood om het te zeggen, maar dit was de eerste keer in mijn leven dat ik erbij was. Het is wel niet de laatste keer. Ik was ontroerd om te zien hoe de rol van drager of figurant binnen families van generatie op generatie wordt doorgegeven. Toch zijn tradities er ook om doorbroken te worden. Ik ging voor de krant een kijkje bij het cohousingproject Schwung op de Kometsite. Daar wil men af van het stereotiepe beeld dat iedereen in zijn eigen afgeschermde ruimte leeft. De appartementsblokken van Schwung zullen een heleboel gezamenlijke ruimtes hebben die de bewoners delen. Mooi zo, want soms moet je je ook niet te veel vastklampen aan tradities.