Als eerste luik van de finale trilogie kregen de renners een voorproefje van de Dolomieten te verwerken met een tocht van 151 kilometer van Treviso naar de hoogten van San Martino di Castrozza. Een aperitief, omdat de etappe in vergelijking met die van zaterdag – doorspekt met vijf cols – nog enigszins genadig uitviel. Onderweg ging het alleen over de Passo di San Boldo (derde categorie) en de helling van Lamon (vierde categorie). De klauterpartij richting finish mocht dan wel veertien kilometer lang zijn, moordend was die toch niet, met een gemiddelde stijgingspercentage van 5,6% en slechts een korte passage in de buurt van de 10%.

Een terrein dus waarop niet alleen de gepatenteerde berggeiten mochten dromen. Dat bleek ook uit de klassieke vroege vlucht, die haast meteen na het startschot gestalte kreeg. Elf renners kregen na even tegenspartelen de vrije baan van het peloton. Daarbij onze landgenoot Pieter Serry (Deceuninck-Quick Step). Hij had het gezelschap van de Italianen Vendrame (Androni), Boaro (Astana), Senni (Bardiani), Canola en Santaromita (Nippo) en Marcato (UAE), de Fransen Bidard (AG2R) en Le Gac (Groupama), de Portugees Antunes (CCC) en de Colombiaan Chaves (Mitchelton).

Foto: AFP

Deze laatste finishte drie jaar geleden als tweede in het eindklassement van de Italiaanse ronde, op nauwelijks 52’’ van Vincenzo Nibali. Later dat jaar stond hij als derde bovendien mee op het podium van de Vuelta. Ondertussen is hij wel aan een bleke campagne bezig. Bij de start van de op twee na laatste etappe pleisterde de Colombiaan op een verre 39ste plek, met een achterstand van 1u13’58’’ op rozetruidrager Carapaz. Chaves mocht zich in de spits niet eens de best geplaatste noemen. Die eer kwam toe aan Pieter Serry, als 34ste, ook op ruim een uur weliswaar.

Eén mannetje zou nog op zijn eentje komen aansluiten na een bewonderenswaardige achtervolging. Terwijl zijn gezel Boivin de opdracht voor onmogelijk hield, slaagde Giovanni Carboni er toch in het gat te dichten. Een twaalftal dus aan het commando, met het peloton dat zich onder de gezapige aanvoering van de Movistar-pionnen van leider Carapaz zonder bezwaar op 7’41’’ liet zetten bij het naderen van de eerste klim. Voor de assistenten van de rozetruidrager was het geen enkel probleem dat het verschil daarna verder opliep tot meer dan negen minuten. Wat kon hen die ritzege ook schelen? Wilden ze die vanuit de groep nog uit de handen halen van de dapperen voorin, dan zouden anderen op de proppen moeten komen.

Strijd op twee fronten

Dat laatste gebeurde niet, zodat er strijd zou geleverd worden op twee fronten. Voorin voor het dagsucces, daar een eind achter tussen de pretendenten op de eindwinst en de dichtste ereplaatsen. Dat eerste gevecht werd door Manuele Boaro geopend met de top van dat klimmetje in Lamon in het vizier. De Italiaan bleef manmoedig met minieme voorsprong vijftien kilometer voor zijn vroegere gezellen uit rijden maar was aan de voet van de slotklim weer netjes ingerekend.

Foto: AFP

Ook Pieter Serry probeerde met voorsprong aan de ultieme hindernis te beginnen maar het was uiteindelijk Marco Canola die daarin slaagde. Serry probeerde het achter diens rug nog twee keer maar kreeg telkens Chaves op het wiel.

Derde keer, goeie keer? De West-Vlaming reageerde op negen kilometer van de finish gepast op een poging van de Fransman Bidard. Het duo snelde in één ruk richting Canola maar zag ondertussen ook Chaves en Vendrame terugkeren. Chaves probeerde keer op keer zijn kompanen af te schudden, maar zag desondanks Carboni en Antunes aansluiten. Nog twee pogingen verder, op goed drie kilometer van het spandoek, had de Colombiaan alleen nog Bidard en Serry mee. Pas bij demarrage nummer acht was Chaves er vandoor. Definitief, deze keer.

Prikje Roglic

In de groep hadden ondertussen de mannen van Astana het initiatief genomen. Een rode loper voor Miguel Angel Lopez – de nummer zes van het klassement en drager van de witte jongerentrui - die halverwege de slotklim de andere klassementsrenners in de problemen probeerde te brengen. Ook Roglic pakte nog uit met een late demarrage, maar waar Lopez beloond werd met driekwart minuut, werd de Sloveen prompt ingerekend.

Zaterdag krijgen Nibali en Roglic in de zwaarste Dolomietenetappe een ultieme kans om Richard Carapaz dichter op de hielen te kruipen in het vooruitzicht van de afsluitende tijdrit van zeventien kilometer in en om Verona.

Pieter Serry reageerde na afloop teleurgesteld. “Chaves was de beste. Hij heeft mij dood gedaan met zijn versnellingen. Ik heb geprobeerd hem zo lang mogelijk te volgen totdat ik mezelf heb opgeblazen door telkens op hem te reageren. Ik heb echt alles, maar dan ook alles gegeven. Meer zat er niet in. Ik heb aan de voet van de klim zelf een paar keer proberen aanvallen, maar werd telkens gecounterd. Mijn bedoeling was om in de vroege vlucht te zitten. We zijn direct van bij de start met elf weggereden. Ik zat in het wiel van Chaves. Mijn binennblad schakelde niet direct naar buitenblad. Die versnellingen kan ik niet zo goed, ik ben meer een tempo-man. Op een zeldzaam steil stuk, lukte het niet meer. Ik was ervoor over mijn toeren gegaan; ik viel stil en kreeg krampen, het was over.”

"Esteban Chaves is on of the world!" The rider solos to victory in Stage 19 of Look at the emotion at the end!

— Eurosport UK (@Eurosport_UK)

Rituitslag:

1. Esteban Chaves (Mitchelton - Scott)

2. Andrea Vendrame (Androni Giocattoli - Sidermec)+10”

3. Amaro Antunes (CCC Team)+12”

4. Giovanni Carboni (Bardiani - CSF)+24”

5. Pieter Serry (Deceuninck - Quick-Step)+32”

Stand

1. Richard Carapaz

2. Vincenzo Nibali +1’54”

3. Primož Roglic+2’16”

MEER SPORTNIEUWS

VROOM

Jobat