“Laten we de match positief manipuleren door recht te staan”, riep de speaker in de Versluys|Dôme bij de ploegvoorstelling. De woorden van coach Moors over de coachingwijze van recordkampioen Gjergja werden aan zee helemaal niet gewaardeerd. Maar de reactie was leuk. Chique volk trouwens tussen de 4900 toeschouwers: Johan Vande Lanotte had Didier Reynders uitgenodigd. De twee koninklijke informateurs gunden zich een avondje ontspanning op hoog niveau. Maar de applausmeter steeg vooral bij de groet van gewezen Oostende-kapitein Vesa Petrovic die samen met hoofdsponsor Xavier Van Honsebrouck de symbolische opworp verzorgde. Met Geller en Denis had het scheidsrechtersdepartement van de liga ook de twee beste scheidsrechters van het land aangeduid. Geller werd dit seizoen verkozen tot beste ref voor Denis, die zijn laatste match floot. Krehic was de derde fluitenier.

“Hard beginnen”: dat was de bedoeling van Oostende. En dat deden de Zeekapiteins ook. Nadat Kalinoski de eerste bom niet zag landen, vlamde Djordjvic aan de overzijde voorbij de driepuntboog na dertig seconden de Oostendse nul van het bord. Angola, Mwema en Thompson drukten door naar 10-2 na 2’24”.

Na niet eens acht minuten hadden de Oostendenaars al meer bommen, vier stuks namelijk, door het netje gejaagd als in de volledige derde finale. Mwema (2), Djordjevic (1) en Lasisi (1) dwongen Moors bij 18-7 tot een eerste time-out. En de bommenregen bleef aanhouden. Mwema vuurde zijn derde driepunter, de vijfde Oostendse bom,af: 21-9. Op het eindsignaal van het iniotiële kwart knalde Djurisic de zesde bom binnen: 24-13. Voor het eerst in deze finalereeks nam de kustploeg de beste start. Minpunt bij de kustploeg: zowel Angola als vervanger Lasisi telden twee fouten.

Mwema had er echt zin in. Zijn vierde driepunter, aan maar liefst 80 %, resulteerde in een maximale kloof bij 30-13. De match was pas 10’46” jong. Te vroeg om te juichen maar wel lekker meegenomen. Antwerp Giants stroopte de mouwen op en zette de achtervolging in. Kingsley plaatste eerst twee block-shots op Thompson. Bako en Tate naderden na 18 minuten tot 36-31. Kingsley slaegde er niet in de kloof nog te versmallen. Na een buzzerbom van Lee trokken beide teams bij een 39-34-score in het voordeel van de West-Vlamingen naar de kleedkamer. In het tweede kwart hadden de Oostendenaars geen enkele assist uitgedeeld tegenover zeven in het eerste kwart. Antwerp Giants beheerste in dat tweede kwart met nadruk de luchtduels: 5-11.

Zouden de Giants in de hervatting snel het laatste restje van die achterstand uitgommen? Bako wou het (39-36) maar Angola en vooral Mwema (twee bommen) gaven de kustploeg aan 47-37 nieuwe zuurstof. Na een bom van Angola en een lay-up van Djurisic zocht Moors bij 52-39 na 27 minuten zijn heil in een nieuwe time-out. Daarna scoorde Sanders eindelijk zijn eerste puntjes, een bom. Aan het halfuur telde Oostende tien eenheden (54-44) voorsprong.

In het vierde wedstrijdschuifje hield Lasisi met drie korven waaronder een bom de Giants op afstand: 63-48. Maar Tate en co gaven uiteraard ook nu niet op. Gjergja zocht nieuwe inspiratie in een dode minuut bij 63-54. Een opzettelijke fout voor Fieler en een aanvallende fout voor Djurisic drukten de nervositeit uit. De score wijzigde nauwelijks. Kalinoski en Lee kregen hun driepuntshot niet op punt. Nog drie minuten en Oostende leidde met 63-54.

Lee, zelf scorend en daarna met een keurige alley-oop-pass naar Bako, stuurde de Antwerpenaars naar 66-61. Nog 1’19” op de klok. Maar Djordjevic liet zich die achtste opeenvolgende landstitel niet meer afsnoepen. Oostende won met 69-62. Dat kloofje van zeven punten was de grootste van deze serie. Het bewijst het hoge niveau van deze onvoorspelbare reeks die dan toch met een eerste thuiszege eindigde. Coach Dario Gjergja en kapitein Dusan Djordjevic vierden met heel Oostende de achtste opeenvolgende landstitel.