In het begin van de twintigste eeuw groeide de bevolking in de wijk Hoogte sterk aan. De bewoners van de wijk ijverden voor de oprichting van een eigen parochie. Het was een eind stappen naar de Sint-Bavokerk, die bovendien te klein werd om de groeiende bevolking te ontvangen. In 1906 was de nieuwe parochie een feit. Op zes september van dat jaar werd een kapel ingewijd. Eduard De Coninck, die eerder onderpastoor van de Sint-Bavokerk was, werd de eerste pastoor. Niet alleen de wijk Hoogte maar ook een deel van de wijk Kiel op Antwerps grondgebied, viel binnen de parochiegrenzen.De bevolking bleef groeien en de kapel werd te klein. In 1921 schonk Jonkvrouw Adriana Mols een stuk grond aan de Heistraat aan de parochie. Hier zou een volwaardige kerk worden gebouwd.
Om de bouw te financieren, rekende de pastoor op zijn parochianen. Iedereen kon een gift doen en om geld in het laatje te brengen, organiseerde de parochie jaar op jaar Vlaamse Kermissen. De editie van 1929 is goed gedocumenteerd. Wekenlang verschenen in de kranten ludieke aankondigingen en oproepen om geld te storten. De parochie koos het architectenduo Cols-De Roeck om de kerk te ontwerpen. Dat was geen toeval. Vincent Cols woonde in de Rozenkransparochie. De plannen voor de kerk werden in 1931 ingediend en op 12 augustus 1934 zegende Kardinaal Van Roey de kerk in.
De parochie was de spil van het sociale leven in de wijk. Al van in de begindagen organiseerde de parochie onderwijs en ontspanning voor jong en oud. Er kwam een jongens- en meisjesschool. Op zondag konden jongeren sport, muziek en toneel beoefenen. Volwassenen konden zich bijscholen in de parochiale studiekring. De initiatieven groeiden mee met hun tijd en zo ontstonden er heel wat verenigingen onder de paraplu van de parochie: een werkliedenbond, een scouts voor de jongens, chiro voor de meisjes, een afdeling van de vrouwenbeweging K.A.V,... Ook de scholen bleven groeien. Om al die initiatieven te financieren, werden in de jaren vijftig en zestig de Pallieterfeesten georganiseerd. Iedereen uit de parochie liet zich graag zien (en fotograferen) op de feesten!
De architectuur van de kerk is typisch voor zijn tijd. Het grondplan is gebaseerd op een Grieks kruis – een kruis waarvan de vier armen een gelijke lengte hebben. Zo’n grondplan zorgt ervoor dat het centrale gedeelte van de kerk het meest in het oog springt. De gevels zijn bekleed met donkere bakstenen maar achter de bakstenen zitten heel wat staal- en betonstructuren die het gebouw dragen. Jan Huet maakte in 1934 de glasramen, die de blijde mysteriën van de Rozenkrans voorstelden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog sneuvelden de ramen als gevolg van inslagen van Duitse V-bommen. In 1956 mocht Jan Huet naar aanleiding van de vijftigste verjaardag van de parochie nieuwe glasramen ontwerpen. De thematiek bleef dezelfde maar het ontwerp was veel flamboyanter.