LEES OOK.

“Straf”, zuchtte Van Aert toen hij een micro onder zijn neus kreeg geduwd. “Ik had enorm veel geleerd van vorig jaar. Deze keer had ik echt alles wat nodig was om te presteren: topmateriaal, topbegeleiding…”

En gigantisch goede benen. Het had wel hem bloed, zweten en tranen gekost. “Ik ben inderdaad heel diep moeten gaan”, zei Van Aert. “Ik wist dat ik op het stuk tegen de wind mijn winst zou moeten pakken. Daar moest ik over de limiet gaan maar ook windaf moet je blijven trappen. Dat was dus zeker niet een plaats om te recupereren. Het was dus een ganse ronde volle bak.”

Van Aert koerst nog maar sinds begin maart voor Jumbo-Visma. De waarde van de ploeg is enorm, erkende de kersverse nationaal kampioen. “Mathieu (Heijboer, red) coachte me heel goed. Hij vertelde dat ik de snelste tijd klokte aan het tussenpunt maar voegde eraan toe dat het een secondenspel was, dat ik moest blijven rijden. Hij heeft me dus nooit echt gerust gesteld.Bij gevolg dacht ik dat ik tot op de meet moest blijven knokken. Dan kruip je in de laatste vijf kilometer door je kader.”

BK dat leefde

Een nationale titel in het tijdrijden werd lange tijd als minderwaardig beschouwd. Niet deze keer, besefte Van Aert. “Het BK begon de voorbije weken echt te leven”, klonk het. “Nu winnen is veel mooier als in de tijd dat er niemand om kraaide.”

Van Aert verzamelde ook al nationale titels in het veld, meerbepaald in zijn geboortedorp Lille maar ook in… kustgemeenten Oostende en Koksijde. “Van mij mogen ze nu altijd aan de kust organiseren”, grapte Van Aert. “Zondag het BK op de weg? Alle druk is nu weg, zowel voor zondag als voor de Tour. En nu pak ik toch weer mijn jaarlijkse driekleur. In januari moest ik mijn trui in het veld met heel veel spijt afstaan maar dat is bij deze rechtgezet. Eerlijk, dit doet enorm veel deugd.”

VROOM

Jobat