Deze week kon u in deze krant lezen over het verdwijnen van de laatste bankautomaat uit het dorp Vremde. Inwoners konden er hun verontwaardiging maar moeilijk over de baas blijven. “Als een café zonder bier” beschreven zij hun liquiditeitsproblemen in termen die de liefhebbers van het repertoire van Bobbejaan Schoepen bekend in de oren zullen klinken. Ook ik heb stevig gevloekt toen enkele maanden geleden het Fortis-kantoor bij mij om de hoek de deuren sloot. Geld afhalen bij de dichtstbijzijnde bankautomaat kost me nu plots een kwartier tijd extra. Met enige jaloersheid dacht ik aan mijn ouders en de automaat van de Argentabank in Mol-Wezel die zich haast tegenover hun huis bevindt. Mijn vader is immers de enige man voor wie er de laatste tijd bankautomaten zijn bijgekomen in plaats van verdwenen. Nochtans zijn er ook in Wezel bankkantoren dicht gegaan. Hoe dat dan kan? Wel, de arme man ontdekte nog niet zo heel lang geleden dat je ook geld kunt afhalen bij bankkantoren waar je geen rekening hebt lopen. Een wereld vol nieuwe afhaalpunten ging open. Gedaan met altijd naar Belfius in Balen en Lommel rijden. Hallo geld uit eigen straat! Maar het mooiste van al is: in al die jaren dat hij van niets wist, heeft hij niet één keer geklaagd over ontbrekende bankautomaten in het dorp. Zonder morren stapte mijn pa telkens in zijn auto voor de zoektocht naar cash. En is dat niet juist wat Bobbejaan Schoepen zijn Kempenaars ingepeperd heeft? De Vremdenaren hadden beter moeten luisteren. De liedtekst* bewijst het: klagen doe je enkel als het bier op is.

* Een strand zonder water of land zonder grond

dat is al even erg ...