Op 1 september opende het Antwerpse bedrijf Nomad de deuren. Drie maanden later werken tien nieuwkomers uit Afghanistan, Syrië, Palestina en Turkije in het gespecialiseerde groentebedrijf. “De eerste medewerkers ruilden begin december hun tijdelijke contracten in voor vaste. Een bijzonder belangrijke stap voor hen én voor ons”, vertelt bedrijfsleider Christophe De Mey.
De Mey : “Ik had geen specifieke strategie voor de rekrutering van nieuwe medewerkers. Vanuit mijn ervaring in de foodindustrie wist ik wel waar de valkuilen lagen. Maar pas toen Levanto [als sociale onderneming gespecialiseerd in duurzame tewerkstelling in Vlaanderen, en partner in het jongerentraject binnen het ESF-project ‘Activering Vluchtelingen Antwerpen’] me in de richting van de grote groep nieuwkomers deed kijken, vielen alle stukjes op hun plaats: veel motivatie en zin om te werken, de kans om samen iets nieuws te beginnen en stap voor stap te bouwen aan een hecht team, … een ideaal scenario. We zijn er volop voor gegaan en werken nu met tien nieuwkomers met erg verschillende achtergronden.”
De Mey: “Uiteraard bots je op de klassieke kloven tussen culturen: iets gaan drinken na het werk zit er bijvoorbeeld niet in. Maar we gaan wél op vrijdagmiddag met zijn allen eten - vaak halal. Op zo’n momenten leer je elkaar echt goed kennen. Het feit dat we zelf Nederlandse les geven, met heel veel steun van de VDAB, helpt uiteraard ook.” “Om bij ons te werken, is alleen wat basiswoordenschat nodig en die pikt iedereen snel op. Maar om ook buiten het werk contact te leggen met andere mensen, moet je ook nuances begrijpen. Dat kan nog niet op drie maanden.”
De Mey: “Verse, gesneden groenten zijn de basis van élke goede maaltijd. Dat geldt voor de topchefs waar we ons verse en sous-vide gegaarde groenten aan leveren, maar ook voor iedereen die in de supermarkt een van onze bereide maaltijden meeneemt. Hen geven we graag het gevoel dat ze elke dag op reis kunnen gaan in de supermarkt, zonder het comfort van lekker thuis te eten op te geven. Zoals een nomade altijd elders slaapt, maar overal thuis is. Werken met vluchtelingen past uiteraard ook mooi in dat verhaal.”