Daags voor de eerste Alpenetappe sprak het voor zich dat de klassementsrenners zich zouden sparen, temeer daar de zon opnieuw ongenadig hard brandde in het zuiden van Frankrijk. Het profiel van de etappe tussen Pont du Gard en Gap zorgde er dan weer voor dat de sprinters zich op voorhand kansloos wisten. Dus lag het voor de hand dat er zou worden aangevallen. En dan kijkt iedereen naar Thomas De Gendt. De hardrijder van Soudal-Lotto hield alvast woord. Niet door aan te vallen, wel door op een strook vals plat zich aan de kop van het peloton te zetten en het gashendel open te draaien. Wie goesting had om te volgen, moest zich tot het uiterste inspannen. Wie de benen niet had, nestelde zich simpelweg in het peloton.

Zo kregen we een kopgroep van 33 renners met daarbij zes landgenoten: uiteraard Thomas De Gendt maar ook diens ploegmaat Jens Keukeleire. Ook Dylan Teuns (ritwinnaar La Planche des Belles Filles, red), Xandro Meurisse (best geplaatste Belg in het algemeen klassement), Jasper Stuyven (acht keer top tien in deze Tour) en Greg Van Avermaet (tweevoudig ritwinnaar en voormalig drager van de gele trui). Andere grote namen vooraan: Matteo Trentin, Rui Costa, Kasper Asgreen en andere Sergio Henao’s.

Omdat een aantal teams de slag hadden gemist - Total Direct Energie en Arkea Samsic voorop - bleef een deel van het peloton jacht maken op de ruime kopgroep. Maar vooraan was de verstandhouding zodanig goed dat van terugkeren geen sprake meer was. De samenwerking in de grote vluchtersgroep was optimaal zodat de voorsprong al snel opliep naar meer dan twaalf minuten. Bovendien werden de vluchters ook nog eens getrakteerd op een flinke regenbui die voor een welgekomen afkoeling zorgde.

Op dertig kilometer van de streep kwam het tot een eerste breuk in de kopgroep. Gougeard trok flink door en kreeg een rist renners mee, waaronder Greg Van Avermaet. Het duo van Soudal-Lotto had zich wel laten verrassen maar was ook niet bereid om in het achtergebleven deel de kastanjes uit het vuur te halen. De kloof tussen beide pelotonnetjes groeide beetje bij beetje, het was duidelijk dat de winnaar in het eerste groepje zat.

De laatste beklimming van de dag, de Col de Sentinelle, moest voor de beslissing zorgen. Vijf kilometer klimmen aan vijf procent met de top van de helling op negen kilometer van de finish, wie nog iets in de tank had zou daar een poging ondernemen. Wat volgde was immers een snelle afdaling richting Gap. Verrassend genoeg was het spurter Matteo Trentin die voor de solo opteerde. De Europees kampioen reed vlotjes weg, Greg Van Avermaet reageerde niet. Logisch! Trentin rijdt volgend seizoen aan de zijde van de regerend olympisch kampioen.

Perichon probeerde nog de kloof te dichten, bij de achtervolgers kwam ook Dylan Teuns aansluiten bij het groepje waaruit Kasper Asgreen demarreerde. De Deense hardrijder van Deceuninck - Quick Step lanceerde zijn tegenaanval te laat want op de top van de laatste helling had hij een halve minuut achterstand op de Italiaan. Te veel om nog terug te keren met acht overwegend dalende kilometers.

Matteo Trentin reed solo naar zijn derde ritzege ooit in de Tour, de vierde ritzege van Mitchelton-Scott in deze Tour. Daarmee zetten ze hun voet naast die van Jumbo-Visma die ook vier kruisjes achter hun naam hebben staan.

De favorieten bewaarden de vrede tijdens de beklimming van de laatste helling. Niemand ondernam een poging om secondjes af te snoepen. Met het vooruitzicht van een zware driedaagse in de Alpen koos iedereen voor de spaarmodus. Logische keuze!

Rituitslag:

1. Matteo Trentin (Ita)

2. Kasper Asgreep (Den) op 37”

3. Greg VAN AVERMAET op 41”

4. Bauke Mollema (Ned)

5. Dylan TEUNS

6. Gorka Izagirre (Spa)

7. Daniel Oss (Ita)

8. Pierre-Luc Périchon (Fra) op 44”

9. Tom Skuijns (Let) op 55”

10. Jesus Herrada (Spa)