Aangezien er in de zomer volop komkommers worden gekweekt, is het aan ons om ervoor te zorgen dat de krant steeds interessant blijft. Daarom werden de zomerreeksen uitgevonden, en kreeg ik in juni de vraag of ik mij dit jaar ook aan zo’n reeks wilde wagen. Het concept zou iets leuks en avontuurlijks worden. “We willen je graag dingen laten uittesten”, klonk het. “Als je het ziet zitten, tenminste?”, werd er nog aan toegevoegd. Of ik het zag zitten? Ik heb over het voorstel zo’n drie seconden nagedacht. Want als er iets is dat ik de voorbije twee jaar bij de Gazet geleerd heb, is dat ze mij op plaatsen brengt waar ik anders nooit ofte nooit zou komen. Deze zomerreeks zou die tendens dus alleen maar bevestigen. Jongens, wat heb ik coole dingen mogen doen. En op een volledig blauwe rechterkuit na, (het resultaat van een domme botsing in het nieuwe klimpark van De Mosten, zie pagina 16 en 17), is alles ook veilig verlopen. Gelukkig maar, want in mijn enthousiasme denk ik meestal niet te veel na, en doe ik gewoon maar wat. Maar terwijl ik van de toren blies dat ik alles aandurf en bijna nooit terugdeins voor een uitdaging, werd ik afgelopen weekend in een ruk met de voeten op de grond gezet. Ik had mijzelf namelijk laten overtuigen door een vriendin, een getrainde amazone uit Minderhout, om te gaan paardrijden aan zee. De laatste keer dat ik op een paard of pony had gezeten, was op de kermis, draaiend in een rondje. Moeilijk kan dat niet zijn, dacht ik, en ik beeldde mij al in hoe ik met mijn haren wapperend in de wind over het strand galoppeerde. We noemden ons vriendinnenweekend lacherig ‘het ponykamp’. Maar toen ik effectief naast dat paard stond, lachte ik niet meer. Hoe groot is zo’n beest? En hoe weinig controle heb je er over? Voor het eerst deze zomer had ik écht klamme handjes, en ging mijn hartslag de hoogte in. De tocht door de duinen was uiteindelijk toch leuk, al leek het wel alsof ik een epileptische aanval kreeg toen het paard in draf ging. Conclusie: er zijn nog genoeg dingen waar ik misschien toch een klein beetje bang van ben, en die dingen moet ik niet ver gaan zoeken, zo blijkt.