Vlot door Antwerpen? Gazet van Antwerpen toont je de weg.
Stijn Wens / Een fietser rijdt richting het smalle Klapdorp Foto: frebe, rr
Vandaag om 10:30 door STIJN WENS
Stijn Wens (45) is grafisch ontwerper. Samen met zijn vrouw en 3 kinderen woont hij in de Seefhoek. Via de blog Antwerpenize.be zet hij zich in voor een epische fietsstad. Voor Gazet van Antwerpen is hij een van onze vier columnisten mobiliteit.
Kinderen stellen hun vragen gewoon wanneer ze opkomen en dat is niet noodzakelijk op de meest geschikte momenten. Vaders kennen alle antwoorden, daar gaan kinderen - tot een bepaalde leeftijd - toch vanuit. Met z’n tweeën fietsen we naast elkaar naar huis over Klapdorp richting Paardenmarkt wanneer m’n zoon me plots ernstig en met exact deze woorden vraagt: “Hoe kan ik het hart van Hannah voor mij winnen?”.
Je denkt je kind toch een beetje te kennen, maar deze vraag kwam voor mij even onverwacht als vragen over planeten en verre sterrenstelsels. Momenten als deze moet je koesteren want zo’n directe lijn met een kinderbrein is waardevol. Eindelijk zal ik het oude geheim dat al generaties in onze familie van vader op zoon wordt doorgegeven aan mijn eigen zoon vertellen. Terwijl ik nog een beetje versteld sta van zijn romantische woordkeuze fietst mijn 10-jarige zoon verwachtingsvol naast mij. Hij wil nu echt het vaderlijke advies krijgen waarmee hij de komende dagen aan de slag kan.
Maar een luide en dwingende claxon verstoort plots ons gesprek. Een personenwagen die achter ons komt aangereden kan ons niet voorbijsteken want wij “versperren” blijkbaar de weg. De bestuurder is er blijkbaar niet van op de hoogte dat met twee naast elkaar fietsen in onze stad absoluut is toegestaan. Klapdorp is een smalle straat en gewoonweg niet breed genoeg om op een veilige én wettelijke manier fietsers in te halen. Ik heb geen zin in een discussie en houd onmiddellijk in. Ik ga voorbeeldig achter mijn zoon fietsen zodat de gehaaste chauffeur ons rakelings kan inhalen en de Paardenmarkt op kan rijden.
Daarna ga ik terug naast mijn zoon fietsen, maar de magie van het moment is verbroken. Van al dat fietsen heeft hij blijkbaar honger gekregen, zijn volgende vraag is simpel want die stelt hij bijna dagelijks: “Wat gaan we eten?”.
Ik maak de bedenking dat autorijdende vaders onderweg misschien ongestoord familiegeheimen met hun zonen kunnen delen, maar dat Vikingenpasta het beste smaakt na een goeie fietstocht door de stad. Vraag me gerust het recept als je ooit eens náást me fietst!
Met de medewerking van