Na een heel onrustig begin slaagden Romain Sicard, Johan Le Bon, Anthony Perez en Romain Combaud erin zich na zowat 50 kilometer koers af te scheuren van het peloton. Het Franse kwartet boekte een maximale voorsprong van 10 minuten op de groep waarin vooral de renners van Ag2r-La Mondiale, met Oliver Naesen die twee van de drie laatste edities van deze GP Plouay op zijn naam wist te schrijven in hun rangen, het tempo bepaalden.

Met nog 85 kilometer voor de boeg posteerden de renners van Lotto Soudal zich plots vooraan het peloton en zo zakte de voorsprong van de vier Fransen voorin snel tot onder de minuut. Bij de passage op de Côte de Kaliforn, op 76 kilometer van de finish, smolt alles opnieuw samen. Het sein voor Benoit Cosnefroy om aan de boom te gaan schudden. Hij begon met een kleine voorsprong aan de onverharde strook Ribin en kreeg Mikkel Frölich Honoré in achtervolging. Het peloton volgde wat verderop. Bij het uitkomen van de onverharde strook was het peloton helemaal versplinterd. Cosnefroy kreeg versterking van Rudy Molard, Jack Haig, Petr Vakoc en Simon Clarke. De twee laatstgenoemden vielen voorin letterlijk en figuurlijk weg. Greg Van Avermaet trok in de grote groep het tempo fors op en zo werd het peloton verder netjes uitgedund.

Met nog 55 kilometer te rijden was dan ook alles te herdoen, maar splitte het peloton opnieuw. In het eerste gedeelte bevonden zich zowat 35 renners. Oliver Naesen maakte daar geen deel van uit en moest zelf aan de bak om de kloof te overbruggen. Dat lukte de oud-Belgische kampioen ook met de steun van Michael Valgren Andersen en Matteo Trentin. Net toen dat trio aansloot voorin, bij de beklimming van de Côte de Marta, werd het tempo nog wat meer opgetrokken. Sep Vanmarcke, Tiesj Benoot en Jack Haig versnelden en begonnen met een voorsprong van de 20 seconden aan de beklimming van de Try Marrec, op 17 kilometer van de finish. Het groepje Benoot-Vanmarcke-Haig sneed de slotronde aan met een voorgift van 50 seconden. Achter dit trio trokken Tony Gallopin, Matej Mohoric, Carlos Betancur, Florian Sénéchal en Cyril Lemoine in de tegenaanval. Tevergeefs evenwel.

Net voor het ingaan van de slotkilometer probeerde Tiesj Benoot een uitval op te zetten, maar lukte daar niet in. Sep Vanmarcke kende op 900 meter van de finish meer succes. De West-Vlaming flitste weg en pakte zo de zege. Hij volgt daarmee Oliver Naesen, die de edities in 2018 en 2017 won, op op de erelijst.

???? of ???? wins ???? (?? )

— World Cycling Stats (@wcsbike)

Het is voor de 31-jarige West-Vlaming zijn eerste zege in een WorldTour-koers, op de erelijst volgt hij Oliver Naesen (AG2R La Mondiale) op. Na een etappe in de Ronde van de Haut Var eind februari is het wel zijn tweede seizoenszege. In het verleden won hij ook onder meer de Omloop Het Nieuwsblad (2012) - dat destijds nog geen WorldTour-statuut had - en etappes in de Rondes van Noorwegen en Alberta.

“Omloop staat nog altijd bovenaan, maar dit is ook mooi”

“Deze zege geeft me een heel prettig gevoel”, opende Vanmarcke na afloop. “Na de voorjaarsklassiekers heb ik aan het team gevraagd om me niet mee te nemen naar de Tour de France. Ik wou immers nog fris beginnen aan koersen als de BinckBank Tour. Maar daar lukte het niet. De resultaten bleven uit en dus droop ik ietwat teleurgesteld af. Ik kwam dan ook met een pak twijfels naar Plouay maar blijkbaar was dat niet nodig.”

Het peloton in Bretagne werd gaandeweg meer en meer uitgedund. En dan was er die uitval met drie waar ook Tiesj Benoot en Jack Haig deel van uitmaakten. “Het was Tiesj Benoot die als eerste ging aanvallen”, legde Vanmarcke uit. “Ik glipte mee, maar zat een tijdje helemaal à bloc. Met drie stevenden we af op de eindmeet en ik was maar al te gelukkig dat niemand een uitval opzette tijdens de laatste beklimming. Blijkbaar was er bij mijn metgezellen ook het beste af. Ik wist wel dat ik de snelste van de drie wasn maar toen Tiesj Benoot aanging en ik counterde besliste ik om direct door te gaan. Een juiste zet zoals later zou blijken.”

Sep Vanmarcke voegt nu ook de GP Ploauy aan zijn palmares toe. Maar de winst in de Omloop Het Nieuwsblad in 2012 blijft voor hem wel op nummer één staan. “In 2012 was ik de beste in de Belgische openingsklassieker. Die staat nog altijd bovenaan. Misschien wat chauvinistisch, maar het is zo. Ik begon daar mijn carrière. Maar de GP Plouay winnen is ook wel een prestatie. Het is en blijft tenslotte toch een wedstrijd uit de WorldTour.”