Fenna Bouve Foto: Jan Van der Perre
Vandaag om 10:45
Fenna Bouve (40) woont met haar man en twee kinderen in Borgerhout. Sinds kort verzet ze zich tegen het te snel rijdend verkeer in onze straten in de aangevuurde bewonersactiegroep door haar aangevuurde bewonersactiegroep 30MAX. Voor deze krant is zij een van de vier columnisten mobiliteit.
Terug naar school fietsen met de kids. Joepie! Of niet? Mmm. Zet mij met mijn kinderen op de fiets en deze, doorgaans zeer ontspannen, moeder verandert onderweg in een Fietszilla Mama. Er zijn namelijk toch wel een paar stresskes op onze fietsweg in Antwerpen...
Stresske 1: teveel verkeer
Het zomers stadsverkeer was zalig rustig. De helft van de auto’s op congé. Zo moet dat zijn! En nu zijn ze terug: met veel, zenuwachtig en gehaast. Véél minder leuk fietsen. Ik vraag mij echt af: uit welke hoeken en gaten komt al dat verkeer toch ineens weer gereden?
Stresske 2: pipo’s die niet uit hun doppen kijken
Bij het uit fietsen van onze wijk is er elke dag wel minstens één pipo die enkel naar rechts kijkt of hij voorrang moet verlenen. En niet naar links, waar misschien een kind komt aangefietst.
Luister, mijn zevenjarige is ook gewoon nog maar zeven. Ik dril hem al jaren om goed uit te kijken voor pipo’s. Maar hij kan nog niet altijd elke auto horen en zien komen en is soms afgeleid. Kijk eens uit jullie doppen (en naar de verkeersborden) alstublieft!
Stresske 3: vals groen aan kruispunten
Onze fietsweg ligt grotendeels langs het zalig brede Singelfietspad. Maar aan de kruispunten moet ik altijd héel alert zijn of er niet toch een gehaaste foempenbak nog rap-rap groen wil meepikken... net als mijn zevenjarige hetzelfde denkt. Er is nog nooit iets gebeurd, maar wel een paar keer bijna. Zo zijn al veel kinderen doodgereden. En dus ontspan ik nooit aan een kruispunt waar groen niet echt groen is. ‘Veilig groen’ of ‘conflictvrij groen’: ik vind dat een no brainer . Groen moet gewoon echt groen zijn, zeker voor kinderen.
Stresske 4: dikke camions
Verpletterd worden in de fucking dode hoek van een tientonner - de nachtmerrie van elke fietser. Er gelden in Borgerhout wel venstertijden - een goede maatregel - maar bijvoorbeeld de Appelstraat wordt geregeld geblokkeerd door zo’n beesten. Als je de politie belt, zeggen ze: ‘Tegen dat wij komen, zijn ze weg’. Ja, zeg. Ik las onlangs dat er in een paar jaar maar àcht vaststellingen zijn geweest door de politie. Gene vette.
Vind ik dat nu te doen, naar school fietsen met mijn kinderen in ’t Stad? Ha ja, wij doen het, want het is nog altijd sneller en veel plezanter dan met de auto. Maar ik zou van andere automobilisten en vrachtwagenchauffeurs graag véél geduldiger en aandachtiger rijgedrag willen vragen. Een beetje begrip voor onze lerende kinderen - en dankbaarheid, wij zorgen dat uw file niet langer is!
En aan onze beleidsmakers zou ik graag vragen dat de twee echt goede maatregelen die fietsen in de stad daad werkelijk veiliger maken - conflictvrije kruispunten en venstertijden voor vrachtwagens - verder worden uitgebouwd, in plaats van ze af te doen als te moeilijke experimenten. Doen, stad, want als je de helft van alle Antwerpenaren uit die auto wil krijgen, maak het dan serieus fietsveilig voor onze kinderen. Deze fietsmoeder (en haar tikker) danken u!
Overlijdens in Antwerpen.
Er zijn recent geen nieuwe overlijdens toegevoegd.
Met de medewerking van