De voorbije maanden heeft de immer energieke Groen-fractieleider de tv-studio’s en Twitter grotendeels gemeden. Bewust, want de tik van de verkiezingsuitslag van 26 mei kwam aan en dwong Calvo tot (zelf)reflectie. Groen boekte wel winst, maar de gedroomde ‘groene golf’ bleef uit. En daarnaast waren er de comeback van extreemrechts en het hoge aantal blanco stemmers.

“Het zal nog wel even duren voor ik 26 mei helemaal verteerd heb”, erkent Calvo. Hij heeft een eigen analyse gemaakt en is daarbij streng voor zijn collega-politici, maar ook voor zichzelf. Zo wordt het land volgens hem te veel “gegijzeld door de particratie”. De hand gaat ook in eigen boezem. Calvo verwijst bijvoorbeeld naar zijn “30 seconden gewauwel bij Ivan De Vadder” (toen Calvo zichzelf klem reed over de salariswagens in De afspraak, nvdr.) en het feit dat hij zelf te veel deel is geworden van het “politiek gekrakeel”.

“Belangrijkste reden voor wedergeboorte extreemrechts”

Groen heeft de laatste tijd, ook intern, de kritiek gekregen dat het te veel een partij van de “happy few” is geworden. Maar dat beeld klopt niet, meent Calvo. De keuze “tussen de planeet en de portefeuille” is volgens hem een valse keuze. “Het einde van de maand halen en het einde van de planeet afwenden: het gaat samen, tenminste als we dat willen.”

Maar Groen is er volgens Calvo onvoldoende in geslaagd om dat aan te tonen en uit te leggen “dat het klimaatvraagstuk en het sociale twee kanten van dezelfde medaille zijn”. En net bij dat sociale ligt volgens Calvo dan weer “de belangrijkste reden voor de wedergeboorte van extreemrechts.”

“Tijd om op te staan”

Wie had gehoopt dat Calvo zou zwijgen of opgeven, is eraan voor de moeite. “Het is net een tijd om op te staan, weerbaarheid te tonen. Ik blijf een possibilist. Hoopvol en strijdbaar. Nog altijd met veel passie, energie en overtuiging. Ik geloof dat dit land vooruit kan, stap voor stap.”

In het radioprogramma ‘De ochtend’ herhaalde Calvo dat zijn partij beschikbaar blijft voor oplossingen op het federale niveau. “Sommigen zeggen dat er nieuwe verkiezingen moeten komen als paarsgeel mislukt, maar paarsgroen is ook een optie”, zegt Calvo. “Ik pleit niet voor een mislukking”, aldus Calvo. “Maar als het in 1999 is gelukt om de verschillen tussen liberalen, socialisten en groenen te overbruggen, waarom zou dat nu niet lukken?”