Een vertrekpunt, een eindpunt, een standpunt.
Vandaag om 10:00
Maarten Van Acker (40) is professor Stedenbouw aan de Universiteit Antwerpen. Samen met zijn gezin woont hij in het centrum van de stad, vlak bij het Theaterplein. Via de Onderzoeksgroep voor Stads- Ontwikkeling zet hij zich in voor kwalitatieve stadsvernieuwing en betere infrastructuurprojecten. Hij is een van onze columnisten mobiliteit.
Het mag dan bon ton zijn om als Sinjoor te sakkeren op de dienstverlening van het openbaar vervoer, in vele Antwerpse dorpen en kleine gemeenten elders in de provincie is voor tal van inwoners de bereikbaarheid van hun bestemming nog veel beperkter. Onze typische verspreide bebouwing in Vlaanderen maakt de organisatie van performant openbaar vervoer buiten de steden zeer moeilijk. Die slechte bereikbaarheid van de dorpen zorgt ervoor dat bewoners die afhankelijk zijn van collectief of openbaar vervoer er vaak maar moeilijk op hun bestemming geraken. Mobiele dienstverlening kan gedeeltelijk een antwoord bieden op de uitdagingen rond bereikbaarheid en het aanbod van basisvoorzieningen. De voorbije jaren zijn dan ook, verspreid doorheen de provincie, een aantal interessante initiatieven ontsproten uit de geesten van creatieve besturen, zorgorganisaties en een klein leger gedreven vrijwilligers.
Zo rijdt bijvoorbeeld de Buurtkar rond in de omgeving van Bornem. Ze voorziet er de minder mobiele burgers van een basisaanbod aan diensten en verse producten aan huis. Volgens een vaste route levert de kar niet alleen verse lokale producten, maar stimuleert ze ook de ontmoeting tussen buurtbewoners, promoot er samenwerking tussen de lokale handelaars, signaleert en pakt ze problemen in verband met zorg en welzijn aan, en zorgt ze zelfs voor het invullen en ophalen van bepaalde administratieve documenten. De Buurtkar is er niet alleen voor minder mobiele mensen, maar ook de drukbezette tweeverdieners maken er gretig gebruik van. Door middel van een opvallende deurhanger weet de Buurtkar welke inwoners genieten van deze service.
De Fosterfiets in de omgeving van Geel zorgt dan weer voor betaalbaar vervoer voor werkzoekenden. Voor twee euro per dag kunnen werkzoekenden er een elektrische fiets huren om hun werkkansen te verhogen. Aanleiding vormde een enquête bij werkzoekenden. Die toonde aan dat ze zonder eigen vervoer maar moeilijk op de bedrijventerreinen geraken. Het openbaar vervoer rijdt er immers enkel tussen 6 en 22 uur, wat vaak niet overeenkomt met ploegdiensten. De Fosterfiets is voor deze mensen dus een ideaal alternatief. Organisaties en bedrijven kunnen peter van zo’n fiets worden en daarmee de aankoop en het onderhoud van de fiets financieren.
De Molmobiel zorgt er dan weer voor dat minder mobiele dorpsbewoners in Mol, Balen, Retie en Dessel zich naar de markt, de supermarkt of het restaurant kunnen verplaatsen. Ze worden thuis opgehaald en in groep naar de bestemming gebracht door vrijwilligers. Het busje is bedoeld voor mensen die geen gebruik kunnen maken van een eigen auto of het openbaar vervoer door hun ouderdom of een handicap. Zo rijdt de Molmobiel op maandag naar de supermarkt, op dinsdag naar de wekelijkse markt, op donderdag naar een andere supermarkt en op zaterdag naar een restaurant. De gebruikers worden thuis opgehaald en ze betalen een bedrag per afgelegde kilometer (€ 0,33/km) en een instapkost (€ 0,50 per enkele rit).
Elders in de provincie kregen gemeentelijke bibliotheken wielen, rijdt het OCMW rond met levensmiddelen of slaan buurtbewoners de handen in mekaar voor een mobiele buurtbar. Komt straks ook de melkboer weer op visite?
Gefascineerd door steden en wat hen vorm geeft. Zijn onderzoek (Universiteit Antwerpen) focust op stadsontwerp en infrastructuur.
Met de medewerking van