Een vertrekpunt, een eindpunt, een standpunt.
Herman Welter (links) / voordeur van een tram van De Lijn die niet langer toegankelijk is voor de reiziger
Vandaag om 10:19 door HERMAN WELTER
Herman Welter volgt als sinds 1964 het openbaar vervoer in binnen- en buitenland. Tot 2008 als journalist van Gazet van Antwerpen, nu voor het Nederlands-Belgische vakblad Magazine Personenvervoer. Hij is een van onze vier columnisten mobiliteit.
In juli signaleerden reizigers dat via de dure voordeur van de Flexitytrams – koosnaam Albatros – plots niet meer kon worden in- en uitgestapt. De trambestuurders hadden dat in overleg met de directie beslist. Met de belangen van de reiziger werd geen rekening gehouden. En naar goede gewoonte vond De Lijn het niet nodig om de klanten te informeren. Ze zouden het wel ondervinden.
Kort nadat de Albatros in Gent was neergestreken – enkele jaren geleden - werd al snel besloten de voordeur niet meer te gebruiken. “Bij een open voordeur is er slechts een beperkt zicht in de zijspiegel. Niet veilig”, stelden de meeste Gentse trambestuurders. Gecommuniceerd werd dat nooit. In Antwerpen bleef de voordeur wél in dienst.
Een deur in een tram, metro of trein is een duur onderdeel en dient om vlot in- en uitstappen mogelijk te maken en zo de haltetijd te beperken. Goed voor de doorstroming. Een voordeur wordt bovendien veel gebruikt door reizigers en klanten die een ticket willen kopen of info wensen. De Brusselse Flexity’s hebben zelfs een dubbele voordeur!
Per mail vroegen we aan de directie om toelichting bij de voordeurkwestie. Geen reactie. De voorzitter gaf wel thuis. De vroegere directeur Oost-Vlaanderen meldde hem: “Met preventie, operaties en techniek werd destijds beslist om de eerste deur niet meer te openen gezien er een veiligheidsrisico was. Bij geopende deur kan de bestuurder de achteruitkijkspiegel niet meer gebruiken. Voor vertrek kan zij/hij niet meer zien of er nog reizigers in- of uitstappen.”
De Lijn geeft zich hiermee een brevet van onvermogen. Het gedoe rond de voordeur had kunnen worden voorkomen als men net als buitenlandse trambedrijven had gekozen voor camera’s in plaats van voorbijgestreefde spiegels. Maar ook mét camera’s zijn veel trambestuurders, zo blijkt uit gesprekken, tegen een voordeur die in Brussel en buitenlandse steden wél wordt gebruikt. De werkvloer houdt gewoon geen rekening met de klant. Een lezer opperde: bestel trams zonder deuren, dan heb je geen last meer van vervelende reizigers.
Flexity Basel: hier is de voordeur wel toegankelijk voor reizigersVoormalig GVA-journalist en expert in spoorwegen, stads- en streekvervoer in binnen- en buitenland
Met de medewerking van