Tot enkele weken geleden associeerden wij het woord ‘canon’ alleen met ons Japans fototoestel en broeder Jakob. U weet wel: de voorzanger zet in, de volgende valt met de eerste zin in bij de tweede en zo voort, tot iedereen zo erg door elkaar aan het zingen is dat het nog wel mooi klinkt, maar in feite volledig onverstaanbaar is. Een beetje zoals de discussies over de Vlaamse canon.

Want plots was het daar, dat idee van toenmalig informateur Bart De Wever. Een Vlaamse canon, net zoals ze er eentje in Nederland hebben. Zodat nieuwkomers en schoolkinderen zich onmiddellijk kunnen vereenzelvigen ...