Werkt positief communiceren altijd? Stel je voor, bij het buitengaan van een winkel hangt een vrolijk bordje met de slogan: “Merci om niet te stelen”. Hier wordt de klant dus vriendelijk bedankt om zich aan de wet te houden en beseft diezelfde klant plots dat stelen ook een optie is.

Ik kan het me nog goed herinneren, maar de eerste ‘Merci om trager te rijden’-bordjes en posters in ons straatbeeld zijn toch al van lang geleden. In 2014 won het Antwerpse creatieve reclamebureau LDV United nog een blinkende medaille voor de campagne die het in opdracht van de Stad Antwerpen had bedacht.

En het werkte. Ook mensen die nog nooit zelf betrokken waren in een ongeval werden zich bewust van de hardrijders in de Antwerpse woonstraten. Bij schoolpoorten in heel de stad werd de bevolking met grote kleurplaten op een positieve manier aangesproken op hun voorbeeldig rijgedrag. Of de toenmalige hardrijders, die eigenlijk niet rechtstreeks werden aangesproken, echt zijn gestopt met hard te rijden, weet ik niet. Vandaag zie je in ieder geval elke dag dat dit probleem in Antwerpen nog steeds niet is opgelost.

Positieve campagnes werken wellicht beter dan de goed bedoelde verkeersveiligheidscampagnes vol fluo en fietshelmen die we van onze overheid, banken en verzekeraars moeten blijven slikken.

In het Toekomstverbond sloten de drie grote actiegroepen en de Vlaamse overheid eindelijk twee jaar geleden een verbond, zodat er zonder verder getreuzel en in harmonie zou kunnen worden verder gewerkt aan het rondmaken en verbeteren van de Antwerpse Ring. Een van de belangrijkste afspraken in dat Toekomstverbond is het bereiken van een andere verdeling binnen onze mobiliteit. Eens de zogenaamde Oosterweelverbinding klaar is, zullen slechts de helft van alle verplaatsingen in de grote regio nog met een personenwagen mogen gebeuren. Antwerpen blijft groeien, de komende jaren zal de stad en haar randgemeenten tienduizenden nieuwe inwoners verwelkomen.

Vandaag gebeuren ongeveer zeven op de tien verplaatsingen met de auto. Er is dus nog veel werk aan de winkel. Onze buren, overburen, vrienden, collega’s en familie moeten dringend overtuigd worden om niet langer de personenwagen als vanzelfsprekend eerste keuze te nemen voor hun verplaatsingen. Anders zal Antwerpen ook na peperdure investeringen en jarenlange hinder nog altijd een regio vol files en verkeersellende blijven.

Als dat Toekomstverbond echt serieus bedoeld is, is alleen een schop in de grond steken zeker niet genoeg en is er dringend een positieve campagne nodig om de Antwerpse bevolking te overtuigen. Niet alleen bij de anderen, maar dus ook onze eigen mobiliteitsmentaliteit zal moeten veranderen.

De goedkoopste manier om te zorgen dat mensen toch vlot op hun bestemming raken zonder dat ze voor de auto kiezen, is door ze op een fiets te zetten. We zien in andere Europese steden dat een gezonderde bevolking, een bloeiende lokale economie en een kwalitatieve gemeenschapsvorming prettige bijkomstigheden zijn van een hoog stedelijk fietsgebruik. Ik kijk dus vol verwachting uit naar een sterke overheidscampagne die de Antwerpse bevolking een positief duwtje in de richting van de fiets zal geven. Ik wil me niet opdringen, maar ik geef hierbij graag de aanzet voor een beloftevolle briefing: Merci om te fietsen!